بارها طبع و نشر شده ، وى را در سال 244 متوكَّل عبّاسى بطرز فجيعى بقتل رسانيد ، و گويند سببش اين بود كه وى معلَّم مؤيّد و معتزّ فرزندان متوكَّل بود ، روزى متوكَّل از او پرسيد ، اين دو كودك در نزد تو بهترند يا حسن و حسين فرزندان علىّ ؟ ابن سكَّيت بعض از مناقب آن دو امام را گوشزد كرد ، و بالاخره گفت ، قنبر خادم علىّ عليه السّلام در نزد من بهتر است از تو و دو فرزندت ، متوكَّل غضب نموده امر كرد زبان او را از قفايش بيرون كشيدند و كشته شد ، و بدين سبب او را ابن سكَّيت گفته‌اند كه بسيار سكوت مىكرد و كمتر سخن مىگفت تا مبادا زبان سرخ سر سبز را دهد بر باد ، و از غرائب اينست كه بالاخره همان لسان باعث قتل او شد » .
13 - محمّد بن ابراهيم طالقانىّ - رضى الله عنه - بسند مذكور در متن از ابن فضال روايت كرد كه ابو الحسن الرّضا عليه السّلام فرمود : انبياء اولو العزم را اولو العزم گفتند براى آنكه آنان صاحب شريعت و عزيمت بودند ، و اين چنانست كه پيغمبران پس از نوح عليه السّلام همه بر شريعت نوح بودند و دستورات و روش او را پيروى ميكردند و پيمبران بعد ، كتاب او را تا زمان ابراهيم خليل عليه السّلام عمل مىكردند ، و امّا پس از ابراهيم عليه السّلام انبياء بشريعت او ( ابراهيم ) عمل مىكردند و سنّت و روش مذهبى او مورد عمل پيمبران و موحّدين بود و كتاب و صحف او را بكار ميبردند تا زمان موسى عليه السّلام و پس از او همچنان انبياء

150