شيخ صدوق در توضيح اين حديث گويد : منظور اين است كه خداوند از او در بارهء اموال شبهه ناكى كه در مالش هست سؤالى نمىكند ، و با عوضهايى كه به دشمنان و طلبكارانش مىدهد ، آنان را از او راضى خواهد نمود .
مترجم گويد : اين حديث - بدون ذكر سند - در كتاب « من لا يحضره الفقيه » باب « فضائل الحجّ » نيز آمده است ، و مرحوم فيض ، در كتاب « وافى » اين حديث را نقل كرده ، فرموده است : « شايد اين مطلب مشروط به توبه و نشناختن صاحبان مال باشد كه در اين صورت نمىتواند آن اموال را به آنان باز گرداند » . لازم به تذكَّر است كه در سند اين روايت ، سلمة بن الخطَّاب و احمد ابن علىّ و حسن بن علىّ ديلمىّ قرار دارند كه اوّلى ضعيف ، دومى مجهول و سوّمى مهمل است ( و ذكرى از او در كتب رجال نيست ) و شخص مؤلَّف در كتاب « من لا يحضره الفقيه » از ائمّه عليهم السّلام روايت كرده است كه : هر كس با مال حرام به حجّ برود ، در هنگام « لبّيك گفتن » به او خطاب مىشود : « لا لبّيك عبدي و لا سعديك » ( رجوع شود به ترجمهء كتاب « من لا يحضره الفقيه » ص 216 ج 3 حديث 2208 ) .
13 - حارث بن دلهاث از پدرش از امام رضا عليه السّلام نقل نموده است كه حضرت فرمودند : خداوند به سه چيز دستور داده است كه همراه با سه چيز ديگرند ، به نماز و زكات امر فرمود ، كه هر كس نماز بخواند و زكات ندهد نمازش قبول نخواهد شد ، و به سپاسگزارى از خويش و والدين امر فرموده كه

532