جمع آورى صدقه و زكات كار مىكنند ، آنان كه با دادن پول به ايشان ، به اسلام رو مىآورند يا در اسلام خود پايدارتر مىمانند ، براى آزاد كردن بردگان ، بدهكارانى كه قادر به پرداخت ديون خود نيستند ، در راه خدا ( از جمله براى جهاد ) و نيز كسانى كه در راه يا سفر مانده‌اند و هزينهء بازگشت به وطن خود را ندارند ، خرج كردن زكات در اين راهها ، فريضه اى است از جانب خدا - توبه :
60 ) آيا در بين اين موارد ، موردى هست كه خود يا رسولش يا خويشان او را نام برده باشد ؟ زيرا وقتى خود را از صدقه منزّه دانست و پيامبر و اهل بيتش را نيز منزّه دانست بلكه بر آنان حرام نمود ، زيرا صدقه ( زكات واجب ) بر محمّد و آل او - عليهم السّلام - حرام است ، زكات در واقع چركهاى دست مردم است و بر آنان حلال نيست ، زيرا آنان از هر كثيف و پليدى پاك شده‌اند و آنگاه كه خداوند عزّ و جلّ آنان را پاك نمود و برگزيد ، براى آنان همان را پسنديد كه براى خود پسنديد و همان چيز را بد دانست كه براى خود بد دانست . اين هشتم .
و امّا آيهء نهم ، ما همان * ( « أَهْلَ الذِّكْرِ » ) * هستيم كه قرآن مىفرمايد :
* ( « فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ ) * » ( پس اگر نمىدانيد از اهل ذكر سؤال كنيد - نحل : 43 ) ما اهل ذكر هستيم ، پس اگر نمىدانيد ، از ما سؤال كنيد .

492