أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى ) * » يعنى خويشانم را بعد از من دوست داشته باشيد ، همه خارج شدند و منافقان گفتند : پيشنهاد ما را به آن خاطر ردّ كرد كه ما را برعايت حال خويشانش بعد از خود ترغيب نمايد ، اين چيزى است كه [ محمّد ] در آن مجلس به دروغ و افتراء بيان داشت ، و اين سخن بزرگى بود كه آنان بر زبان جارى كردند ، سپس خداوند اين آيه را نازل فرمود : * ( « أَمْ يَقُولُونَ افْتَراه قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُه فَلا تَمْلِكُونَ لِي مِنَ الله شَيْئاً هُوَ أَعْلَمُ بِما تُفِيضُونَ فِيه كَفى بِه شَهِيداً بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ) * » ( آيا ميگويند ساختهء محمّد است ، بگو اگر من ، آن سخن را به دروغ و افتراء بيان كرده باشم ، ضررش متوجّه خود من است و شما نمىتوانيد در مقابل خداوند مرا حفظ كنيد ، او به آنچه در بارهء آن ببحث و سخن مىپردازيد آگاه تر است ، بين من و شما همان بس كه خدا شاهد باشد ، و او آمرزنده و مهربان است - احقاف : 8 ) مترجم گويد : « اين آيه از سورهء احقاف بوده و يك مطلب كلَّى ميباشد و سياق آيات قبل و بعد آن نيز در خطاب با مشركين و منكرين نبوّت حضرت است و كلَّا در شهر مكَّه روى سخن با مشركين بوده است نه منافقين و آيهء شريفهء سورهء شورى مدنى است ( به تفسير مجمع البيان ذيل سورهء شورى مراجعه شود ) لذا نسبت دادن اين نحوهء استدلال به حضرت رضا - عليه السّلام - صحيح نيست ، البتّه ميتوان چنين احتمال داد كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله بعد از سخن منافقين آيهء سورهء احقاف را تلاوت فرمودند ، نه اينكه اين آيه در آن زمان

484