حكم كن و خلاف حقّ نگو و ما را به راه درست راهنمائى كن ، اين برادر من است ، نود و نه گوسفند دارد و من فقطَّ يك گوسفند دارم ، و با اين حال به من گفته است : آن يكى را هم به من بسپار و در اين بحث و گفتگو من حريف او نشدم - ص : 23 و 22 ) داود عليه السّلام عجله كرد و بر عليه « مدّعى عليه » حكم داده ، چنين گفت : « * ( لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤالِ نَعْجَتِكَ إِلى نِعاجِه ) * » ( با اين درخواست به تو ظلم كرده است - ص : 24 ) و از « مدّعى » بيّنه اى ( دليل و شاهدى ) نطلبيد ( و حال آنكه قاضى بايد از شخص مدّعى ، دليل و شاهد بخواهد ) و حتّى به « مدّعى عليه » هم نگفت : تو چه مىگويى ؟ اين خطا ، خطاى راه و رسم داورى بود ، نه آن خطايى كه شما معتقد هستيد ، آيا نشنيده اى كه خداوند مىفرمايد :
« * ( يا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَلِيفَةً فِي الأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلا تَتَّبِعِ الْهَوى ) * - الخ » ( اى داود ! ما تو را در زمين ، خليفه قرار داديم ، در بين مردم به حقّ حكم كن و از هواى نفس پيروى نكن - ص : 26 ) تا آخر آيه ، او سؤال كرد : پس قضيّهء او با اوريا چه بوده است ؟ حضرت فرمودند : در دوران حضرت داود عليه السّلام حكم خدا چنين بود كه هر گاه زنى شوهرش مىمرد يا كشته مىشد ، بعد از او هرگز ازدواج نمىكرد ، و اوّلين كسى كه خداوند برايش مباح كرد كه با زنى كه شوهرش كشته شده ازدواج كند ، داود عليه السّلام بود ، آن حضرت هم پس از كشته

394