روايت نشده باشد و از كسى نشنيده باشم ، نه آن را قبول مىكنم و نه ردّ مىنمايم .
اما شعرى كه شكّ ندارم مربوط به عموى پدرم ، ابراهيم بن عبّاس است ، اين شعر است :
1 - اعمال شخص عالم ، كافى است كه براى اهلش شاهدى عادل باشد .
2 - مىبينم كه مالى نو و تازه و قابل توجّه دارند و اين مال تازه شباهتى به آن مال قديمى [1] ندارد .
3 - بر شما ( اى اهل بيت پيامبر ) با اموال خودتان منّت مىگذارند و فقط يك صدم از اموالتان را به شما مىپردازند .
4 - آن كسى كه ( يا آن شيعه اى كه ) دشمنان شما را مديحه سرائى كند ، خداوند را حمد و سپاس نگفته است .
5 - تو بر مأمون ( كه هر دو نسل هشتم از عبد المطَّلب هستيد ) برترى دارى همان طور كه پدرانت بر پدران او برترى داشتند .
صولى گويد : اين ابيات را با خطَّ پدرم ، پشت دفترى كه مال او بود يافتم .

[1] . مراد از « مال تازه » ( طارف ) حضرت رضا عليه السّلام و مراد از مال قديمى ( تالد ) مأمون است . ( مجلسيّ )

29