تمام زمينها ، درختان ، كشت و زرع و ميوه‌هاى شما نابود مىشد .
و خداوند در ادامه مىفرمايد : « * ( فَأَخْرَجَ بِه مِنَ الثَّمَراتِ رِزْقاً لَكُمْ ) * » ( سپس به وسيلهء آن آب ، روزى شما يعنى ميوه‌هاى مختلف را از زمين بيرون آورد ) يعنى از آنچه از زمين مىرويد ، براى شما رزق و روزى قرار داد . « * ( فَلا تَجْعَلُوا لِلَّه أَنْداداً ) * » ( براى خداوند ، « ندّ » قرار ندهيد ) يعنى از ميان بتهايى كه نه عقل دارند ، نه مىشنوند ، نه مىبينند و نه توانايى بر كارى دارند ، شبيه قرار ندهيد ، و حال آنكه خود شما هم مىدانيد كه آن بتها نمىتوانند اين نعمتهاى فراوان و بزرگى را كه خداوند تبارك و تعالى به شما داده ، به شما عطا كنند . ( ندّ يعنى انباز و شريك ) 37 - عبد العظيم حسنىّ از امام هادى و آن حضرت از امام جواد عليهما السّلام و ايشان از امام رضا عليه السّلام نقل كرده‌اند كه روزى ابو حنيفه [1] از نزد امام صادق عليه السّلام خارج شد و در راه با امام كاظم عليه السّلام برخورد كرد ، و از آن حضرت پرسيد : اى پسر ! گناه و معصيت از چه كسى صادر مىشود ؟ حضرت فرمودند : از سه حالت خارج نيست : يا از خداوند سر مىزند ، كه چنين نيست و اصلا شايسته نيست شخص

[1] . چون ابو حنيفه اهل كوفه است ظاهرا در سفر چنين واقعه اى اتّفاق افتاده است .

280