بودن خويش قرار داده ، و عجز و ناتوانى و ضعف و نياز آنها را شاهد توانايى و قدرت خود نموده ، و فنا و نيستى اضطرارى و حتمى آنها را دليل بقاء خود فرمود ، هيچ جايى از او خالى نيست تا براى او مكانى تصوّر نشود ، شبيه و همانندى ندارد تا به چگونگى وصف گردد ، و از هيچ چيز غائب نيست تا تعيّن پذيرفته و شناخته شود ، در همهء صفات با آفريدگان خود مغاير است ، شناخت ذاتش ناشدنى است به جهت اينكه مخلوقات دائما بفرمانش در حال تجدّد و تحوّلند ، و خود بكبريائى و جلال و شكوه از هر تغيير و تغيّر بيرون و برى است ، انديشمندان تيزبين و ماهر ، و زيركان كنجكاو را حرام است كه توانند حدّى براى او بينديشند ، و ژرفبينان موشكاف را ممنوع است كه وى را چگونگى دهند ، و نيز غوّاصان شناگر درياى فكر و انديشه را راه نيست كه او را رسم و شكلى نمايند ، مكانها او را از بزرگى يا بزرگوارى در نگيرند ، و اندازه‌ها به جلالش راه تقدير ندارند ، و مقياسها به بزرگواريش او را مشخّص ننمايند ، محالست كه انديشه و اوهام بر كنه او دست يابند ، و ممكن نيست فهمها او را

243