خود قرار داده‌اند .
پس مراد از « أبناءنا » در اين آيه ( يعنى فرزندانمان ) ، همان حسن و حسين مىباشد و مراد از « نساءنا » ( يعنى زنانمان ) فاطمه و مراد از « أنفسنا » ( يعنى خودمان ) علىّ بن أبى طالب عليه السّلام است . مضافا به اينكه همگى علماء اتفاق دارند بر اين مطلب كه جبرئيل در روز أحد ( كه مسلمانان از اطراف پيامبر متفرّق شدند و فقط علىّ بن أبى طالب به دفاع از آن حضرت صلى الله عليه پرداخت ) به حضرت رسول صلى الله عليه و آله و سلَّم گفت : اى محمّد اين كار عليّ نشانهء جانفشانى واقعى است و رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلَّم فرمود : زيرا او از من است و من از او ، و جبرئيل گفت : يا رسول الله ! و من نيز از شما دو تن هستم . سپس جبرئيل ادامه داد : « لا سيف الَّا ذو الفقار و لا فتى الَّا عليّ » ( شمشير واقعى ، ذو الفقار و جوانمرد واقعى ، علىّ است ) و كلمه اى كه جبرئيل در مورد علىّ عليه السّلام بكار برد همان گونه بود كه خداوند در مورد خليل خود ، ابراهيم بكار برد . خداوند مىفرمايد : « * ( فَتًى يَذْكُرُهُمْ يُقالُ لَه إِبْراهِيمُ ) * » ( ديديم جوانى ابراهيم نام بتها را به بدى ياد مىكرد ) ما عموزادگان تو افتخارمان به اين است كه جبرئيل گفته كه : از ماست . هارون گفت : أحسنت ، اى موسى ! نيازهاى خودت را براى ما بيان كن . گفتم : اوّلين

170