< شعر > صلى عليها ثم بالحسن ابنها و على الحسين لوجه الاكرام و على على ذى التقى و محمد صلى و كل سيد و همام < / شعر > يعنى و شك نيست در اينكه مقام على بن موسى ( ع ) در فرداى قيامت پسنديده است و او را در بهشتهاى جاويد مقام است و خدا از براى او اين مقام را وفاكننده و ضامن است چه او قسم ياد كرده است قسمى را كه همهء قسمها بآن قسم منتها خواهد شد يعنى قسم بذات پاك خود خورده است و رحمت فرستد خدا بر پيغمبرى كه محمد است و بلند كند نصرت و درود على ( ع ) را و همچنين بر فاطمه زهرا پيوسته رحمت فرستد پروردگارى كه دانا است بحق واجب آن معصومه رحمت فرستد بر آن معصومه بعد از آن بفرزند دلبندش حضرت حسن و بر حسين ( ع ) كه بزرگوارى از صورت او نمايان بود و بر على بن الحسين كه صاحب تقوى و پرهيزكارى بود و بر محمد بن على درود و رحمت فرستد و هر يك از اينها بزرگوار و مهترند .
< شعر > على المهذب و المطهر جعفر ازكى الصلاة و ان ابى الاقزام الصادق المأثور عنه علم ما فيكم به يتمسك الاقوام كذا على موسى ابيك و بعده صلى عليك و للصلاة دوام على محمد الزكى فضوعفت و على على ما استمر كلام على الرضى بن الرضا الحسن الذى عم البلاد لفقده الا ظلام على خليفته الذى لكم به تم النظام فكان فيه تمام < / شعر > يعنى و بر پاك و پاكيزه و تطهير گرديده شده حضرت جعفر بن محمد ( ع ) پاكيزه ترين رحمت باد اگر چه ناكسان و فرومايگان از آن امتناع داشته باشند و بر حضرت صادق ( ع ) كه تمام علم كه اين قوم حقه شيعه بدان تمسك ميجويند از او مأثور است و او بود مروج شريعت سيد المرسلين ، و مذهب جعفرى از آن جناب بود و همچنين بر موسى پدر بزرگوارت و بعد از او خدا بر تو رحمت فرستد و از براى رحمت دوامى و ثباتى باشد يعنى ابد الدهر رحمت خدا بر تو باد و بر محمد بن على كه پاك و پاكيزه بود از هر رجس و نجسى و دو چندان شود رحمت خدا بر او و بر على بن محمد مادامى كه سخن برقرار است يعنى تا دنيا برپا است چه تا دنيا است سخن در ميان است و بر آن پسنديده فرزند پسنديده حسن بن على كه بجهت مفقود شدن او تاريكى جميع بلاد دنيا را بگرفت يعنى شمع هدايت خاموش شد و مردم راه تاريك ضلالت پيشه كردند و بر خليفه و جانشين او حجت خدا بر روى زمين كه او كسى از براى شما كه نظام و رشتهء عالم بسبب وجود او تمام شده و گسيخته نيست پس در وجود او تماميت آفريدگان خدا است و اگر او نبودى عالم ناقص بودى < شعر > فهو المؤمل ان يعود به الهدى غضا و ان تستوثق الاحكام < / شعر >

502