يعنى چند علت است كه باعث اعتبار اين حديث مىشود در نزد تو . بعضى از آنها اينست كه تو در بصره مرا قصد كردى يعنى از ميان نقلهء احاديث مرا اختيار كردى و بعضى از آنها اينست كه عم تو يعنى ابراهيم بن عباس الصولى اين حديث را از براى من افاده كرده يعنى چون از عم تست و تو او را متعهد ميدانى پس باعث اعتبار اين حديث مىشود . و بعضى از آنها اينست كه من مشغول بلغت و اشعار بودم يعنى در فن لغت و اشعار مهارت داشتم و بر غير لغت و اشعار اعتماد نميكردم پس پيغمبر ( ص ) را در خواب ديدم كه مردم بر او سلام ميكردند و آن بزرگوار جواب سلام ايشان را ميداد و من سلام كردم و آن حضرت جواب سلام مرا رد نكرد عرض كردم يا رسول الله من از امت تو نيستم فرمود چرا و ليكن حديث كن مردم را بحديث نعيم كه از ابراهيم شنيدى صولى گويد كه اين حديث است كه ناس از پيغمبر ( ص ) روايت كرده‌اند كه در روز قيامت اول چيزى كه از بنده سؤال مىشود شهادت و نبوت و دوستى على بن ابى طالب است . و محمد بن موسى الرازى از پدرش روايت كرده است كه گفت روزى حضرت رضا ( ع ) قرآن را ذكر فرمود و حجت در آن و علامت و معجزه در نظم آن را بزرگ قرار داد و فرمود قرآن است ريسمان محكم خدا و قرآن است چنگ آويز مستحكم خدا و قرآن است راه بر گزيده خدا كه ميكشاند بنده را ببهشت و نجات ميدهد وى را از آتش كه بمرور ازمنه كهنه نشود و باختلاف السنه فاسد نشود زيرا كه قرآن از براى زمانى بدون زمانى قرار داده نشده است بلكه دليل برهان و حجت بر هر انسان قرار داده شده است كه باطل بر آن راه نيابد نه در زمان نزول آن و نه بعد از آن بمرور دهور و قرآن فرو فرستاده اى است از حكيم پسنديده . و از قاسم النوشجانى مروى است كه گفت مردى بحضرت رضا ( ع ) عرض كرد يا ابن رسول الله از عروة بن زياد روايت شده است كه گفت پيغمبر ( ص ) در حال تقيه وفات كرد فرمود اما بعد از قول خدا * ( يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَه وَالله يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ ) * پيغمبر ( ص ) كه سبب ضامن شدن خدا در اين آيه بحفظ كردن و نگاهداشتن او را تقيه و اتمام و كمال از ميان برداشت و امر خدا را بيان فرمود و لكن بعد از وفات آن جناب قريش آنچه خواستند كردند و اما قبل از نزول اين آيه شريفه شايد تقيه ميفرمود . و از ابراهيم بن عباس مروى است كه گفت حديث كرد مرا على بن موسى الرضا ( ع ) از پدر بزرگوارش از جعفر بن محمد ( ص ) كه آن جناب فرمود چون دنيا بر انسانى روى آورد

371