برد روح بر صاحب آن جذب كند هوا باد را و جذب كند باد روح را پس رد نكند بر صاحب روح تا وقتى كه دوباره مبعوث كند حقتعالى او را و اما آنچه گفتى از امر تذكر و فراموشى پس قلب مرد در حقه ايست و بر آن حقه طبقى است پس اگر صلوات بفرستد بر محمد و آل محمد صلوات تام و تمامى برداشته خواهد شد آن طبق از روى آن حقه و قلب او روشن خواهد شد و متذكر مىشود آنچه را كه فراموش كرده است و اگر صلوات بر محمد و آل محمد نفرستد يا صلوات ناقصه فرستد آن طبق بر روى حقه مستقر و مستحكم مىشود پس قلب را ظلمت ميگيرد و آنچه را متذكر بود فراموش ميكند و اما آنچه را گفتى از امر مولودى كه شباهت باعمام و اخوال خود پيدا ميكند پس مرد هر زمان كه نزد اهل خود آيد و با وى جماع كند در حالتى كه قلبش ساكن باشد و رگهاى وى حركت نكند و اضطرابى در بدن او نباشد پس اين نطفه در وسط رحم قرار گيرد و هر وقت متولد شود شباهت بپدر و مادر خود داشته باشد و اگر آن مرد با اهل خود جماع كند در حالتى كه قلب او ساكن نباشد و رگهاى او متحرك باشد و بدن او مضطرب باشد نطفه مضطرب شود پس در حال مضطرب واقع شود بر بعضى از رگهايش اگر بر رگى از رگهاى اعمام واقع شود آن ولد شبيه اعمام خود شود و اگر بر رگى از رگهاى اخوال واقع شود آن ولد شبيه باخوال خود باشد پس آن مرد گفت شهادت ميدهم كه نيست خدائى مگر خداى بر حق و هميشه اين شهادت را ميدهم و شهادت ميدهم كه محمد رسول خدا است و هميشه اين شهادت را ميدهم و شهادت ميدهم كه تو وصى رسول خدا هستى و بر پا كنى حجت ويرا و اشاره كرد به امير المؤمنين و گفت كه هميشه اين شهادت را ميدهم و شهادت ميدهم كه تو وصى او هستى و برپا كنى حجت او را بعد از او و اشاره كرد بسوى حسن ( ع ) و گفت كه شهادت ميدهم كه حسين بن على وصى پدر تست و بر پا كند حجت او را بعد از تو و شهادت ميدهم كه على بن الحسين قائم بامر حسين است بعد از او و شهادت ميدهم كه محمد بن على قائم بامر على بن الحسين است بعد از او و شهادت ميدهم كه جعفر بن محمد قائم بامر محمد بن على است بعد از او و شهادت ميدهم كه موسى بن جعفر قائم بامر جعفر بن محمد است بعد از او و شهادت ميدهم كه على بن موسى قائم بامر موسى بن جعفر است بعد از او و شهادت ميدهم كه محمد بن على قائم بامر على بن موسى است بعد از او و شهادت ميدهم كه على بن محمد قائم بامر محمد بن على است بعد از او و شهادت ميدهم كه حسن بن على قائم بامر على بن محمد است بعد از او و شهادت ميدهم كه مردى از فرزندان حسن بن على كه كنيت و اسم او برده نشود تا اينكه امر او در زمين ظاهر شود .
پس پر كند زمين را از عدالت چنان كه پر شده بود زمين از جور قائم بامر حسن بن على است و السلام عليك يا امير المؤمنين و رحمت الله و بركاته .
اينها را گفت و رفت پس از آن جناب امير المؤمنين بحضرت حسن فرمود ابا محمد از عقب او برو و نظر كن كه قصد كجا كرده است اين مرد پس حضرت حسن از عقب او برآمد و فرمود كه چون پاى خود را از مسجد بيرون گذاشت ندانستم بكدام طرف از زمين رفت

43