كرده كه آن جناب فرمود از أمير المؤمنين ( ع ) سؤال شد از معناى گفتهء رسول خدا ( ص ) كه من گذارنده‌ام در ميان شما امت دو ثقل را يكى كتاب خدا و ديگرى عترت خودم كه چيست مراد از عترت و كيستند عترت آن جناب ، حضرت أمير المؤمنين ( ع ) فرمود منم و حسن و حسين و نه نفر امام از اولاد حسين كه نهم ايشان مهدى ايشان و قائم ايشان است كه در ميان خلق بماند كه مفارقت نكنند اين دوازده نفر كتاب خدا را و كتاب خدا هم از ايشان مفارقت نكند تا اينكه وارد شوند بر رسول خدا ( ص ) در حوض او . از على بن فضل بغدادى مروى است كه گفت شنيدم از ابى عمر مصاحب ابى العياش كه سؤال شد از معنى قول پيغمبر ( ص ) انى تارك فيكم الثقلين ) * كه بچه جهت كتاب الله و عترت رسول تعبير بثقلين شده گفت بعلت اينكه تمسك باين دو تا ثقيل است يعنى زياد مشكل و گرانست و از قوهء هر كس بفعل نميآيد . مفضل بن عمر از حضرت صادق جعفر بن محمد ( ع ) روايت كرده كه آن جناب از پدر بزرگوارش و او از پدران خود و آنها از حضرت أمير المؤمنين ( ع ) روايت كرده‌اند كه فرمود رسول خدا ( ص ) فرمود كه چون كه من بآسمان سير داده شدم جناب رب الارباب جل جلاله وحى فرستاد و فرمود بمن اى محمد چون كه نظر مرحمت بزمين انداختم برگزيدم ترا از اهل زمين پس ترا پيغمبر قرار دادم و مشتق كردم از براى تو از اسم خود اسمى را پس منم محمود و توئى محمد پس چون كه ثانيا نظر كردم برگزيدم از اهل زمين على را و وى را وصى تو و جانشين تو و شوهر دختر تو و پدر ذريه تو قرار دادم و مشتق گردانيدم از براى او اسمى را از اسماء خودم پس منم على اعلى و او است على و فاطمه و حسن و حسين را از نور شما دو نفر قرار دادم پس از آن ولايت و محبت ايشان را بر ملائكه عرضه داشتم هر كس قبول ولايت نمود نزد من از مقربين درگاه شد اى محمد اگر بندهء مرا بندگى كند تا اينكه قطعه قطعه شود پس مثل انبان و مشك كهنه شود پس از آن نزد من انكار كند ولايت و محبت ايشان را او را در بهشت خود جاى ندهم و در سايهء عرش خود مكان ندهم اى محمد آيا دوست ميدارى ايشان را به بينى گفتم بلى اى پروردگار من فرمود بلند كند سر خود را پس چون سر خود را بلند نمودم ديدم انوار على و فاطمه و حسن و حسين و على بن الحسين و محمد بن على و جعفر بن محمد و موسى بن جعفر و على بن موسى و محمد بن على و على بن محمد و حسن بن على و حجة بن الحسن كه در وسط ايشان قائم بود مثل ستارهء درخشنده ، عرض كردم اى پروردگار من كيستند اينها ؟
فرمود اينها ائمه هستند و آن كسى كه در وسط ايشان قائم است كسى است كه حلال ميكند حلال مرا و حرام ميكند حرام مرا و باو انتقام ميكشم از دشمنان خودم و او راحت دوستان من است و او كسى است كه شفا ميدهد قلوب شيعهء ترا از ظلم ظالمان و جاحدان و كافران پس بيرون مىآورد دو بت بزرگ لات و عزى را در حالتى كه هر دو تر و تازه باشند پس ميسوزاند آنها را و فتنهء كه مردم در آن وقت بجهت اين دو بت بر پا كنند سختتر است از فتنه گوساله و سامرى . « مترجم گويد » ظاهرا مراد از دو بت بزرگ ابو بكر و عمر باشد

37