باب پنجاه و هشتم در ذكر اسبابى كه فراهم آمد از براى شهيد نمودن مأمون آن جناب را بزهر جفا باب پنجاه و نهم در ذكر روايتى از آن جناب كه صريح است در امامت و خلافت فرزند خود محمد بن على بعد از او باب شصتم در ذكر وفات نمودن آن جناب بسبب زهر ستم كه مأمون ملعون بآن جناب از روى مكر و خدعه چشانيد باب شصت و يكم در ذكر خبر ديگر در وفات آن جناب از طريق خاصه باب شصت و دويم در ذكر حديثى كه از ابو الصلت هروى روايت شده است در وفات آن جناب و اينكه آن جناب را زهر چشانيدند و زهر را در انگور كرده بودند باب شصت و سيم در ذكر خبرى كه از هرثمة بن اعين روايت شده است در وفات آن جناب و اينكه زهر را در انگور و انار هر دو با هم ريخته بودند باب شصت و چهارم در ذكر بعضى از مراثى كه در وفات آن جناب گفته شده است باب شصت و پنجم در ذكر ثواب زيارت آن جناب است و در ذيل اخبار اين باب خبرى از دعبل خزاعى و آنچه بر قبر دعبل نوشته شده است مذكور خواهد شد باب شصت و ششم در ذكر خبرى است از آن جناب در ثواب زيارت خواهر خود فاطمه ( ع ) بشهر قم باب شصت و هفتم در كيفيت زيارت آن جناب بطوس باب شصت و هشتم در زيارت وداع با آن جنابست باب شصت و نهم در زيارتيست كه مجزى است از براى جميع ائمه صلوات الله عليهم اجمعين و از آن جناب مروى است باب هفتادم در ذكر زيارت جامعه است از براى آن جناب و از براى ائمه صلوات الله عليهم اجمعين باب هفتاد و يكم در ذكر معجزاتيست كه از براى مردم ظاهر شده است در زمان ما از بركت اين مشهد مقدس و علامات آن و استجابت دعا در آن باب اول در ذكر سبب مسمى شدن على بن موسى برضا ( ع ) است ابو جعفر محمد بن على بن حسين بن موسى بن بابويه قمى فقيه مصنف اين كتاب ( ره ) گويد كه بطريق متعدده از احمد بن محمد بن ابى نصر البزنطى مرويست كه گفت به ابى جعفر محمد بن على ( ع ) عرض كردم كه قومى از مخالفين شما را گمان اينست كه سبب ناميدن مأمون پدر بزرگوار ترا برضا آنست كه راضى شد بوليعهدى او آن بزرگوار فرمود قسم بذات خداوند دروغ گفتند و فاجر شدند بلكه حقتعالى او را رضا ناميد چه او راضى بود بخداوندى ذات احديت در آسمان و برسول خدا و ائمه هدى بعد از او و در زمين احمد گويد كه من عرض كردم آيا هر يك از آباء و امجاد تو راضى

13