تو دارد كه تو بر او دارى كه بىعاقبتانديشى خود را وارد كارها كند در معرض گرفتاريها است ، تدبير پيش از عمل تو را از پشيمانى آسوده كند ، هر كه دليل آراء را در نظر آورد مواقع خطاء را بفهمد ، صبر سپريست از نيازمندى ، بخل روپوش زبونيست ، حرص نشانه نياز است ، خويش مهربان ندار بهتر است از ثروتمند جفاكار ، هر چيزى را قوتى است و آدميزاده قوت مرگ است .
پسر جانم هيچ گنهكارى را نوميد مكن چه بسيار دلداده گناه كه عاقبت بخير شده و چه بسيار خوش كردارى كه در پايان عمر تباه شده و بدوزخ رفته نعوذ با لله .
پسر جانم بسيار نافرمانى كه نجات يافته و بسيار با كردارى كه سقوط كرده ، هر كه دنبال راستى باشد سبكبار است ، مخالفت با نفس رشد او است هر ساعتى كه بگذرد عمر را كم كند ، واى بر حال ستمكاران از احكم الحاكمين و داناى درون نهانكننده‌ها .
پسر جانم چه بد نوشته ايست براى معاد تجاوز بر عباد ، در هر نوشيدنى گلوگيرى امكان دارد و در هر لقمه بگلو ماندن ، هرگز بنعمتى نرسى جز با جدائى از نعمت ديگر ، چه اندازه آسايش برنج نزديك است و تنگدستى بنعمت و مرگ بزندگى و بيمارى بتندرستى ، خوشا بر كسى كه خاص خدا كند كردار و دانش و دوستى و دشمنى و گرفتن و نگرفتن و نهادن و گفتن و خموشى و كردار و گفتار خود را و به به از دانائى كه عمل كند و بكوشد و از شبيخون مرگ بهراسد و آماده باشد و مهيا گردد ، اگرش پرسند اندرز دهد و اگرش وانهند خموش باشد ، سخنش درست باشد و خموشيش از درماندگى در پاسخ نباشد ، واى بر آنكه

86