است و تركش گمراهى است ، و روشى كه لازم نيست ، بكار بستن آن فضيلت دارد و تركش خطا نيست .
172 - فرمود : هر كه سلطانى را ببخشم آوردن خدا خشنود كند از دين خدا بيرونست .
173 - فرمود : بهتر از خير عطابخش آنست و بدتر از بد فاعل آن .
174 - فرمود : هر كه را خداوند از خوارى نافرمانيها بعزت طاعت نقل كند او را بىثروت توانگر ساخته و بىعشيره عزيز كرده و بىانيس آرامش بخشيده ، هر كه از خدا بترسد خدا همه چيز را از او بترساند و هر كه از خدا نترسد خدا از هر چيزش بترساند ، و هر كه از خدا بروزى اندك خشنود باشد خدا از او بكردار اندك خشنود است ، هر كه از طلب زندگى حلال شرم نكند كم خرج باشد و آسوده خاطر و عيالش در نعمت بسر برند ، هر كه بدنيا بىرغبت باشد خدا حكمت را در دلش بر جا دارد و زبانش را بدان گويا سازد و او را بعيوب دنيا بينا كند هم درد آن را بفهمد و هم دوايش را و او را سالم از دنيا بيرون برد بخانهء أبدى .
175 - فرمود : از لغزشهاى گرفتاران درگذريد .
176 - فرمود : زهد در دنيا كوتاه كردن آرزو است و شكر هر نعمت و خوددارى از آنچه خدا حرام كرده .
177 - فرمود : هيچ كار خيرى را براى خودنمائى مكن و از كردن آن شرم مدارد .
178 - فرمود : بر امتم از سه چيز نگرانم بخل غالب و هواى نفس دنبال شو و پيشواى گمراه .
179 - فرمود : هر كه غم بسيار دارد تنش بيمار است و هر كه بد خلق است خود را عذاب دهد

57