گمراه تر است . اى اسحاق مقصود نابينائى ديده نيست بلكه نابينائى دلهاى درون سينه است ، و اينست معنى قول خدا در كتاب محكم خود از قول ظالم آنجا كه فرمايد ( 126 - طه ) پروردگارا چرا مرا كور محشور كردى با اينكه بينا بودم خدا فرمايد همچنين كه آيات ما بتو رسيد و تو فراموششان كردى امروز تو فراموشى - كدام آيت خدا بزرگتر است از حجت خدا بر خلقش و امين او در بلادش و گواه او بر عبادش . پس گذشتگان از پدران نخست او كه پيمبرانند و پدران ديگرش كه اوصيائند درود و رحمت و بركات خدا بر همه آنها .
كجاها گمتان كردند و بكجاها چون چهارپايان رو آوريد ؟ ! ! از حق روگردانيد و بباطل با ايمان ؟
و بنعمت خدا در ناسپاسى و كفران ؟ يا از آن كسانيد كه ببعضى از كتاب خدا ايمان دارند و ببعضى كافرند ، پاداش كسى كه چنين كند از شماها باشد يا از ديگران . نيست جز رسوائى در دنيا و عذاب طولانى در آخرت پاينده ، و بخدا كه اينست رسوائى بزرگ .
راستى خدا كه از منت و رحمتش فرائضى بر شماها مقرر كرده براى نيازش بدانها نبوده بلكه براى مهرورزى او - كه نيست شايسته پرستشى جز او - با شما است تابد را از خوب جدا كند ، و آنچه در درون داريد بيازمايد و آنچه در دل داريد امتحان كند تا برحمت خدا بر هم پيشدستى كنيد و در منازل بهشتى خود رقابت ورزيد ، بر شما مقرر كرده است حج و عمره و بپاداشتن نماز و پرداخت زكاة و روزه و ولايت را ، و درى هم بروى شما گشوده تا فرائض را بفهميد و كليد براى تحصيل آنها باشد ، اگر محمد و اوصياء از فرزندانش نبود شماها سرگردان بوديد ، و چون بهائم هيچ كدام از واجبات را

514