179 - عبد الاعلى گويد در شهر مدينه ميان انجمنى بودم و در جود گفتگو كردند و پر گفتند .
مردى از آنها كه ابا دلينش ميگفتند گفت : راستى جعفر است ، و راستش كه اگر او نبود - دستش را بهم چسبانيد - امام صادق ( ع ) فرمود : با مردم مدينه همنشين ميشوى ؟ گفتم آرى ، فرمود هر چه ات باز گويند بمن برسان اين داستان را برايش حكايت كردم فرمود : واى بر ابى دلين او بمانند يك پر است كه بادش ميبرد . سپس فرمود : رسول خدا ( ص ) فرمود : هر احسانى صدقه است و بهترين صدقه آنست كه از بىنيازى باشد ، بعيال خود آغاز كن ، دست بالا و بده بهتر است از دست پائين ( كه گيرنده است ) خداوند بر كسى كه اندازه گذران دارد ملامتى ندارد ، شما پنداريد خدا بخيل است و عقيده داريد چيزى از خدا بخشنده تر است ؟ ! راستى بخشنده آقا كسى است كه حق خدا را بمحلش صرف كند بخشنده آن كس نيست كه مالى بناروا بدست آرد و بىجا مصرف كند ، هلا بخدا من اميدوارم كه خدا را ملاقات كنم و آنچه بر من حلال نيست نگرفته باشيم ، و هيچ حقى از خدا بر من وارد نشده جز اينكه آن را اجراء كردم ، و هرگز شبى نگذرانيدم كه در مالم حقى باشد و نپرداخته باشم .
180 - پس از شير بريدن رضاعى نيست ، در روزه وصل بهم روا نيست ، پس از محتلم شدن يتيمى نيست ، يك روز تا شب خموشى تشريع نشده . پس از هجرت بيابان گردى نشايد ، پس از فتح مكه هجرت نبايد ، پيش از نكاح طلاق درست نيايد ، پيش از مالك شدن بنده آزاد كردنش معنى ندارد ، با وجود پدر قسم فرزند صحيح نباشد و نه قسم مملوك با وجود آقا ، و قسم زن با وجود شوهر ، نذر در گناه محقق نشود ، و قسم در قطع رحم اثرى ندارد .

402