ميخندند . و تكيه بر پشتى زده ، و نگاه ميكنند و كسى نماند كه يك كلمه بيك مؤمن از دوستان ما كمك كرده باشد جز اينكه خداوند او را بىحساب ببهشت ميبرد .
سفارش آن حضرت ( ع ) بابى جعفر محمد بن نعمان احول ابو جعفر گويد امام صادق ( ع ) بمن فرمود : راستى خدا جل و عز مردمى را در قرآن مجيد بفاش كردن راز سرزنش كرده است باو گفتم قربانت در كجاى قرآن ؟ فرمود گفته خدا ( 82 - النساء ) هر گاه بايشان خبرى از امن يا ناامنى برسد آن را فاش ميكنند - سپس فرمود كسى كه راز ما را بر زبان ما فاش كند چون تيغ كشنده بروى ما است ، خدا رحمت كند بنده اى را كه علم محرمانه ما را بشنود و آن را زير پاى خود بخاك سپارد ، بخدا من ببدان شماها از دامپزشك نسبت بچهارپايان داناترم ، بدان شما آن كسانيند كه قرآن را همان ناهنجار خوانند ، و نماز را همان در آخر وقت ( يا آخر صف ) گزارند ، و زبانشان را نگه ندارند ، بدان كه چون حسن بن على عليهما السلام نيزه خورد و مردم در باره حكومتش اختلاف كردند كار را بمعاويه واگذارد و شيعه بر او گفتند ( السلام عليك يا مذل المؤمنين ) فرمود : من مؤمنان را خوار نكردم ولى عزيزكننده مؤمنانم ، چون من ديدم شماها نيروى مقاومت ( با هواداران معاويه ) نداريد كار را واگذار كردم تا من و شماها در ميان آنها بمانيم ، چنانچه آن عالم كشتى را معيوب كرد تا براى صاحبانش بماند و چنين است كار شخص من با شماها تا بمانيم در ميان آنها .

320