61 - راستى خدا بنده مؤمنش را با بلا مورد لطف قرار دهد ، چنانچه غائبى هديه براى اهل خود بفرستد . و او را از دنيا پرهيز دهد چنانچه طبيب مريض را پرهيز دهد .
62 - راستى خدا دنيا را بدوست و دشمن خود بدهد ، و دينش را ندهد مگر بدوست خود .
63 - همانا شيعه على آنانند كه در راه ولايت ما بهم بخشش دارند و بخاطر دوستى ما همديگر را دوست دارند ، و براى احياى امر ما از هم ديدن كنند ، هر گاه خشم كنند ستم نكنند و هر گاه خشنود شوند اسراف نورزند ، بركت همسايه‌اند و سازش كن با معاشران .
64 - تنبلى بدين و دنيا زيان رساند .
65 - اگر گدا ميدانست در گدائى چيست ، احدى از احدى گدائى نميكرد ، و اگر آنكه از او گدائى كنند ميدانست در رد سؤال چيست احدى از احدى دريغ نميكرد .
66 - راستى براى خدا بنده هائيست با ميمنت و دارا كه خوش زيند ، و مردم در كنار آنها خوش زيند و آنها در ميان بنده هايش مانند بارانند ، و براى خدا بنده هائيست ملعون و نكبت بار نه خود زندگى دارند و نه كسى در كنار آنها زندگى دارد ، و اينان در ميان بنده هايش بمانند ملخ باشند كه بر چيزى در نيفتند جز آنكه نابودش سازند .
67 - بمردم بگوئيد بهتر آن چيزى كه خواهيد بشما بگويند زيرا خدا دشمن دارد لعنت كن دشنام ده و طعنه زن بر مؤمنان را ، دشنام ده بىآبرو ، گداى مبرم را ، و دوست دارد با حياء و بردبار

310