را با دعاى خالص و با مناجات در شبهاى تار بدست آور ، و از فزون شمردن روزى كم و كم شمردن طاعت بسيار شكر عظيم را بكف آر ، و با شكر عظيم فزونى نعمت را جلب كن ، و وسيله تحصيل عظيم شكر با ترس از زوال نعمت است ، و با كشتن طمع بقاء عزت را بجو و خوارى طمع را با عزت يأس از مردم دفع كن ، و عزت يأس را با با همت بلند بكف آر ، و كوتاه كردن آرزو را از دنيا توشه بردار ، و در هر فرصت بمقصود خود پيشىگير ، هيچ فرصتى بهتر از روزهاى بىمشغله و تندرستى نيست مبادا بدان چه خاطر جمع نيستى اعتماد كنى زيرا بدى را اعتيادى است چون اعتياد انسان بغذا .
بدان راستش اينست كه دانستى چون سلامتجوئى نيست و سلامتى چون دل پاكى نيست و خردمندى چون مخالفت هوائى نفس نيست ، ترسى نيست چون ترسى كه مانع گردد ، و اميدى نيست چون اميدى كه كمك بكار خير كند ، فقرى چون دلباختگى نيست ، و ثروتى چون بىنيازى دل ، نيروئى چون غلبه بر هواى نفس نيست ، و نورى چون نور يقين و يقينى چون خرد شمردن دنيا ، معرفتى چون خودشناسى نيست و نعمتى چون عافيت ، و عافيتى چون مساعدت توفيق ، شرفى چون همت بلند نيست و زهدى چون آرزومندى كوتاه و حرصى چون رقابت در درجات عاليه ، و عدلى چون حق دادن بديگران و تجاوزى چون جور ، و جورى چون موافقت با هواى نفس ، و طاعتى چون اداى فرايض نيست ، و ترسى چون اندوه ، مصيبتى چون كم عقلى نيست ، و كم عقلى چون كمى اعتقاد ، و كمى اعتقادى چون نترسى ، و ناترسيدنى چون كماندوهى بر ناترسيدن ، مصيبتى چون خوار شمردن گناهت نيست و خشنودى بحالى كه دارى ، فضيلتى چون جهاد نيست ، و جهادى چون مبارزه با هواى نفس ، نيروئى چون جلوگيرى

294