آنگاه كه فرموده ( 184 - آل عمران ) بايد آن را براى مردم بيان كنيد و نهان نداريد و بدان كه كمترين كتمان حق و سبكترين بارى كه بر دوش دارى اينست كه بوحشت ظالم انس گرفتى و راه گمراهى را با نزديكى خودت بدو و اجابت دعوت او برايش هموار كردى ، وه چه ميترسم كه فرداى قيامت بهمراه خائنان گرفتار گناه خود باشى و از اينكه هر چه بگيرى براى اعانت با ظلمه مسئول از آن باشى ، تو مالى را گرفتى كه از ان تو نيست از آن دستى كه گرفتى و بكسى نزديك شدى كه باحدى حق او را رد نكرده و تو هم با تقرب باو هيچ باطلى را رد نكردى ، تو دوست داشتى كسيرا كه با خدا ميجنگد ، آيا چنان نيست كه تو را دعوت كردند و قطبى ساختند براى چرخاندن ستم خود و تو را پل ساختند تا از آن ببلا عبور كنند و تو را نردبان گمراهى خود نمودند و براه خود رفتند ، تو را در باره علماء آل محمد بشك انداختند و بوسيله تو دل جهال را براى خود صيد كردند و اخص وزيران و نيرومندترين يارانشان باندازه تو روپوش بر فساد آنها ننهاد و دل خاصه و عامه را بسوى آنها جلب نكرد ، چه بسيار كم بتو مزد دادند در برابر آنچه از تو گرفتند و چه گرفتند و چه كم براى تو آباد كردند ، و چگونه باشد آنچه بر تو خراب كردند ، و خود را بپا ديگرى برايت آن را نپايد ، و چون مرد مسئولى خود را محاسبه كن و ببين چگونه قدردانى كنى از كسى كه بتو غذا داده و علم آموخته خرد يا كلان وه چه ميترسم كه تو از آنان باشى كه خدا در قرآنش فرمايد ( 168 - الاعراف ) بجاى آنها جانشينانى ماندند كه كتاب را بارث بردند و بدنبال كالاى پست اين دنيا رفتند و ميگويند بزودى براى ما آمرزش رسد - تو در خانه اقامت نيستى ، تو در خانه اى هستى كه اعلام كوچيدن در داده ، مرد پس از مرگ همسالانش چه اندازه زنده ميماند ؟ خوشا بر كسى كه در دنيا از مرگ بترسد و بدا بر كسى كه بميرد و گناهانش پس از او بمانند .

282