بمعروف و نهى از منكر بعنوان يك فريضه خود آغاز سخن كرده است . چه ميدانسته كه چون اين فريضه ادا شود و بر پا گردد همه فرائض از هموار و دشوار بر پا شوند ، و اين براى آنست كه امر بمعروف و نهى از منكر دعوت باسلام است بهمراه رد مظالم ، و مخالفت با ظالم ، و قسمت كردن بيت المال ، و غنائم و گرفتن زكاة از جاى خود ، و صرفش در مورد خود .
سپس شماها اى گروه نيرومند دسته اى هستيد معروف بدانش و نامور بخوبى و معروف بخيرخواهى ، و بوسيله خدا در دل مردم مهابتى داريد ، شرافتمند از شما حساب ميبرد ، و ناتوان شما را گرامى ميدارد ، و آنان كه همدرجه شمايند و بر آنها حق نعمتى نداريد شماها را بر خود ترجيح ميدهند ، شما واسطهء حوائجى هستيد كه بر خواستاران آنها ممتنع شدند ، و بهيبت پادشاهان و ارجمندى اكابر در ميان راه گام برميداريد ، آيا همه اينها براى اين نيست كه مردم بشما اميد دارند كه بحق خدا قيام كنيد ، و اگر از بيشتر حق او كوتاه بيائيد بحق ائمه بىاعتنائى كرديد ، و اما حق ناتوانها را ناديده گرفتيد ، و با اينكه حق خود را كه بدان معتقديد طلب كنيد . شماها نه مالى در اين راه خرج كرديد و نه جانى را براى خدا كه آن را آفريده بمخاطره انداختيد ، و نه براى رضاى خدا با عشيره اى در افتاديد ، شماها بدرگاه خدا آرزوى بهشت او را داريد ، و همجوارى رسولان او و امان از عذاب او را ، اى كسانى كه اين آرزوها را بدرگاه خدا داريد من ميترسم كه يك انتقامى از خدا بر شما فرود آيد . زيرا شماها بيك مقامى از كرامت خدا رسيديد كه بدان برترى داريد بر ديگران . بندگان مؤمن بخدا فراوانند و مردم آنها را گرامى نمىدارند ، و شماها بخاطر خدا در ميان مردم ارجمند هستيد و بچشم خود ملاحظه ميكنيد كه پيمانهاى خدا شكسته شده ، و شما هراس نميكنيد با آنكه براى يك نقض تعهد پدران خود بهراس مىيافتيد ،

241