144 - اى بنده‌هاى خدا بدانيد تقوى قلعه محكمى است ، و هرزگى دژ زبونى كه اهلش را نگهدارى نكند ، و پناهنده خود را محفوظ ندارد ، هلا با تقوى نيش خطاها كنده شود ، و بوسيله صبر بر طاعت خدا بثواب رسند ، و با يقين نهايت مطلوب را يابند ، بنده‌هاى خدا راستى خداوند وسيله نجات را از بنده‌هاى خود دريغ نداشته . زيرا آنان را بدان رهنمائى كرده و از رحمتش نوميد نساخته كه چون گناه كنند بسوى او باز گردند .
145 - خاموشى فرزانگى است ، سكوت سلامت است ، و رازدارى قسمى از سعادت .
146 - همه كارها تا آنجا زبون تقديرند كه تدبير دچار آفت گردد .
147 - مردانگى مرد كامل نيست تا دين فهم باشد ، و در زندگى ميانه روى كند ، و بر ناگواريها كه آمدند صبر كند ، و تلخى را از دوستانش گوارا داند .
148 - پرسش شد كه مروت چيست ؟ فرمود : كارى در نهان نكنى كه در عيان از آن شرمنده باشى .
149 - استغفار با اصرار بر گناه خود گناهان تازه ايست .
150 - معرفت خدائى كه ميپرستيد در دل جا دهيد تا عبادت بجوارح و اعضاء براى شما سودمند باشد .
151 - آنكه دين را وسيله خوردن كند بهره اش از دين همانست كه بخورد .
152 - فرمود : ايمان گفته ايست پسنديده ، و كاريست كرده ، و شناسائى است با خردها .
153 - ايمان چهار پايه دارد ، توكل بر خدا ، واگذاردن كار بخدا ، تسليم بامر خدا ، و رضا بقضاى

225