روزه است ، بهترين كار مرد انتظار فرج از خدا است ، آنكه دعا كند و عمل نكند چون تير انداز بىزه است ، هر كه يقين دارد كه عوض ميگيرد عطا ميبخشد ، با صدقه دادن روزى را بخواهيد ، با پرداخت زكاة مال خود را بيمه كنيد ، فقير نشود مرديكه ميانه رو است ، اندازه گيرى نيمى از زندگى است ، اظهار محبت نيمى از خردمنديست ، غم و غصه نيمى از پيريست ، كمى نانخوران يكى از دو وسعت حال است ، هر كه پدر و مادر را غمنده سازد ناسپاسى آنها كرده ، هر كه هنگام مصيبت دست بر زانو زند اجر خود را برده ، احسان بجا نيست مگر بخانواده دار يا ديندار ، خدا روزى را باندازه مصيبت نازل كند و هر كه باندازه خرج كند خدا باو روزى دهد و هر كه ولخرجى كند خدا محرومش سازد ، امانت دارى روزىرسانست و خيانت مايه فقر است ، اگر خدا خوشى مورچه را ميخواست باو بال نميداد .
138 - كالاى دنيا نشخواريست ، و مال و ميراثش مشتى شتر و گوسفند باندازه زندگى از آن به از جمع كردن آنست و دل كندن از آن خاطرجمعتر از دلدادن بدانست ، هر كه بيش از آن دارد محكوم بنيازمندى است و هر كه از آن صرف نظر كند راحت است هر كه را سيرى از دنيا خوش آيد دو چشمش نابينا شوند ، و هر كه از آن شاد شود دلش پر از غمها گردد كه بر صحنه دلش برقصند بمانند رقصيدن زبدة بر صحنه‌هاى مدرجه ، يك همى او را غمنده كند و هم ديگرش بكار گيرد ، چنين است تا گلويش را بگيرند و دو رك قلبش را ببرند ، و در برابر قضا پيكرى در افكنده گردد و در بر خدا بسر رسيدن عمرش هموار باشد ، و در بر نيكان بهرجا افتد سهل باشد ، همانا مؤمن بديده عبرت بدنيا نگرد و باندازه ضرورت از آن خورد و بگوش شنوا در آن شنود . ( يا بگوش خشم و دشمنى )

223