125 - پروردگارا چه بدبخت است كسى كه بزرگ شمارد در چشم و دل خود آنچه از ملك و سلطنت تو را بيند نسبت بدان چه چشم و دلش نبيند ، و بدبختتر آنكه كوچك نباشد در چشم و دلش هر چه را از ملك و سلطنت تو ديده و نديده نسبت بعظمت و جلالت ، نيست شايسته ستايشى جز تو منزهى راستى كه من از ستمكارانم .
126 - همانا دنيا فناء است و رنج است و ديگرگونى و عبرتست ، نشانه فناء آنست كه تو مينگرى روزگار تير بكمان دارد زه كشيده و تيرش خطاء ندارد و زخمش شفاء ندارد . تندرست را بتير بيمارى زند ، و زنده را بتير مرگ ، و از رنجش اينست كه مرد آنچه نخورد فراهم كند و آنچه را مسكن نسازد بسازد ، و سپس نزد خدا رود ، نه مالى با خود برد و نه ساختمانى منتقل سازد ، و از ديگرگونى آن آنست كه بنگرى آنكه رشكش برند مورد ترحم شود ، و آنكه مورد ترحم است رشكش برند ميان آن دو فرقى نيست جز نعمتى كه زايل شده و تنگدستى كه رخ داده ، و از عبرتهايش اينست كه مردى بر آرزوى خود دسترس مىشود و مرگش او را ميربايد نه آرزو برآيد و نه آرزو كن بپايد . سبحان الله كه چه اندازه شاديش فريب است ، و سيرابيش تشنگى ، و سايه اش گذرا تا آنكه گويا آنچه كه از دنيا بوده است اصلا نبوده ، و آنچه هم خواهد بود آمده و گذشته . همان خانه آخرتست كه خانه اقامت و استقرار و بهشت يا دوزخ است ، اولياء خدا با صبر بمزد رسند و با كردار بآرزوى خود .
127 - از محبوبترين راهها بخدا دو جرعه است : يكى جرعه خشمى كه با حلمش درخورى ، و يكى جرعه غمى كه با صبرش برخورى ، و از محبوبترين راهها بخدا دو قطره است ، قطره اشكى در دل

220