چون بسختى افتد زبون گردد ، زود خشم و دير رضا است از كم خدا بخشم آيد و بسيارش هم خشنود نسازد قصد شر فراوان دارد و برخى از آن را بكار تواند بست و افسوس ميخورد كه چرا فلان كار بد را نكرده .
79 - دنيا و آخرت دو دشمن با هم جنگنده‌اند و دو راه از هم جدا هر كه دنيا را دوست دارد و بدنبال او رود دشمن آخرتست و با آن در ستيز است مثل آنها مثل مشرق و مغربست و هر كه ميان آن دو رود بيكى نزديك نشود جز اينكه بهمان اندازه از ديگرى دور شود .
80 - هر كه از وعيد بترسد دور بدو نزديك شود ، و هر كه از قوت دنيا سير نشود هر چه جمع كند او را بس نباشد ، هر كه براى دنيا بكوشد از دستش برود و هر كه از آن دست كشد نزدش آيد ، همانا دنيا سايه ايست كه تا مدت مقررى دراز است ، خدا رحمت كند بنده اى را كه سخن حكيمانه را بشنود و بدل سپارد ، و براه راست كه دعوت شد بدان گرايد ، و دست بدامن نجاتبخش رهبرى زند و نجات يابد ، خوبى پيش دارد ، و كار خوب كند ، ذخيره اى پيش فرستد و از محذور كناره گيرد ، تيرى بنشان زند [ و عوض پيش دهد ] با هواى نفسش مبارزه كند و آرزوى بيجا را بكنار نهد ، صبر را مركب نجات كند و تقوى را ساز و برك وفات ، براه روشن و جاده معلوم بچسبد و مهلت را غنيمت شمارد و بمرگ و امادگيش پيشدستى كند و از كردار خوب توشه بردارد .
81 - بمردى فرمود : شما چگونه‌ايد ؟ گفت : اميدواريم و بيمناك فرمود : هر كه بچيزى اميد دارد جوياى آنست و هر كه از چيزى ترسد از آن گريزد ، من نميدانم ترس مرديكه شهوتى بر او رخ دهد و

212