ميان كه بامدادش پيروزمند بود شبش چهره ناشناس باو نمود اگر يك سويش براى كسى خوشگوار و شيرين گشت سوى ديگرش تلخ شد و وبا آورد ، اگر كسى لختى در سايه آسودگيش غنود بامدادانش در سختترين هراس در افكند ، پر فريب است هر چه در آنست فريب و نابود است و هر كه در آنست مردنى است ، در هيچ توشه اش خيرى نيست جز تقوى ، هر كه كمش را بدست آورد دنبال بيشش دويد كه تأمينش كند و هر كه به بيشش رسيد بدستش نماند و بزودى از ميان رفت چه بسيار كسش بدان تكيه زد و آسيبش رساند و بدان دل داده اى كه بخاكش انداخت و حذركننده اى كه فريبش داد ، چه بسيار والائى كه زبون كرد و سربزرگى كه گرسنه و بينوا ساخت چه بسيار تا جورى كه سرنگونش كرد ، سلطنتش خواريست و زندگيش تيره گى و گوارايش بدمزه و شيرينش تلخ ، زنده اش را مرگ در پيرامون و تندرستش را بيمارى رهنمون و با مناعتش را زير پا شدن در كمون ، ملكش را ستانند و بر عزيزش چيره شوند و آسودگيش سرنگون و پناهنده اش مورد حمله جنگجويانست و دنبال همه اينها سختيهاى جانكندنست و ناله هايش و هراس ورود بعالم ديگر و وقوف برابر حاكم دادگستر تا سزا دهد كسانى كه بد كردند بدان چه كردند و پاداش دهد آن كسانى كه خوب كردند بنيكى .
أيا نيستيد شما در خانه‌هاى كسانى كه از شما بيشتر عمر كردند و آثار روشنترى داشتند و افراد آماده ترى داشتند و لشكر انبوه تر و عناد سختترى ، دنياپرست بودند چه دنياپرستى ؟ ! ! و آن را برگزيدند چه برگزيدنى ؟ ! سپس با زبونى از آن كوچيدند آيا اين را برگزيديد ؟ ! ! يا بر اين آزمنديد ؟ يا بدين آرام شده‌ايد و دل داديد ؟ خدا ميفرمايد ( 15 - هود ) هر كه دل بزندگى دنيا و آرايش آن داد همه كردارشان را در دنيا بآنها بپردازيم و آنان در اين دنيا كاستى ندارند آنانند آن كسانى كه در آخرت

177