أيا مردم بطور يقين بدانيد كه خداوند با هر آنچه بنده بكوشد و چاره جوئى كند و رنج برد بيش از آنچه در قرآن برايش مقدر شده مقدر نسازد ، و هر كس هر چه هم ناتوان و بيچاره باشد بمقدر قرآنى خود برسد .
أيا مردم هيچ كس باستادى خود بيك نقير ( نقطه كوچك ) نرسد ، و از نابخردى نقيرى از او كاسته نشود ، هر كس اين را داند و بكار بندد آسايشش در سودجوئى از همه بزرگتر است ، و آنكه آن را وانهد از همه مردم زيانمندتر است ، بسا نعمت داده اى كه بوسيله احسان غافلگير شود ، و بسا گرفتارى در نظر مردم كه خدايش چنان ساخته ( تا اجرش دهد ) ، اى كسى كه بمستى خوشى بهوش آى و از خواب غفلت بيدار شو و آرام باش و در آنچه از سوى خدا تبارك و تعالى آيد بينديش كه در آن خلاف نباشد و چاره اى از آن نيست از آن پس ناز مكن و بزرگى مفروش و بخود آى و گور و منزلى كه در پيش دارى بياد آور كه گذر تو آنست و منزل آينده تو است ، و بهر دستى كه بدهى بهمان دست ميگيرى ، و هر چه بكارى همان دروى ، و هر چه بكنى با تو ميكنند ، و هر چه پيش فرستادى ناچار بدان ميرسى ، پس بايد فكر و انديشه ترا بدان چه پند داده شدى سود بخشد و حفظ كنى آنچه شنيدى و وعده داده شدى ، و در هر حال در ميان دو خصلت قرار دارى و بناچار يكى از آنها را بر پا ميدارى يا فرمانبردار خدائى و آنچه شنيدى بدان قيام كنى و يا بدان چه دانستى حجت خدا بر تو تمام شده است .
الحذر ، الحذر ، كوشش ، كوشش ، زيرا مانند خبره تو را آگاه نميكند راستى از تصميمات خداوند در ذكر حكيم ( قرآن مجيد ) كه براى آنها خشنود شود و براى آنها خشم كند و بدانها ثواب دهد

151