در موقعش ، و بوسيله تضرع و خشوع ، و صله رحم ، و ترس از معاد ، و عطاى بسائل ، و اكرام ضعفاء . و ناتوان و آموختن قرآن ، و بكار بستن آن ، و بوسيله راستگوئى ، و وفاء بعهد ، و پرداخت امانت كه گرفتيد شيفته ثواب خدا باشيد ، و از عذابش بترسيد و در راهش با مال و جان خود جهاد كنيد ، و از دنيا همان توشه بگيريد كه خود را با آن اداره كنيد ، خوب كنيد تا خوب ببينيد در روزى كه بخير رسد هر كه كار خير پيش فرستاده ، سخن خود را بگويم و از خدا براى شما آمرزش جويم .
( از كلمات حكيمانه آن حضرت ( ع ) و تشويق و بيم دادن و پندش ) اما بعد : راستى كه نيرنگ و فريب در دوزخند ، از خدا بترسيد و از يورش او بر حذر باشيد ، خدا پس از اينكه حجت را ببندگانش تمام كرده و آنها را بيم داده ديگر بر آنان نمىپسندد كه ندانسته رانده باشند و غافلگير شوند ، و از اين رو است كه بنده اى بكوشش بيهوده گرفتار شود تا وفاء بعهد ( بنده گى خدا ) را از ياد ببرد ، و پندارد كه خوب كارى كرده و پيوسته همين طور در گمان و اميد و غفلت از خبرى كه باو رسيده بسر ميبرد ، و خود را گره در گره ميكند ، و با همه كوشش نابود ميسازد ، و از اين مهلت موقت خدا سوء استفاده ميكند ، با غافلان همدل است و با گنهكاران همكار ، و در طاعت خدا با مؤمنان ستيزه كند ، و اشتباه كارى خوشگذرانها را نيكو ميشمارد ، اينان مردمى هستند كه دلشان بشبهه اندر است ، و بدروغ و ناروا بر ديگران سرفرازى مينمايند ، و پندارند كه اين كارها تقرب بخدا است و اين براى آنست كه هواپرستى دارند و سخن حكيمان را بنادانى و كوردلى ديگرگونه ساخته و تحريف نمودند ، و آن را وسيله شهرت و خودنمائى ساختند ، بدون برنامه‌هاى درست و نيروهاى اجراء و سرانجام روشن و نتيجه سودمندى كه بدان برسند ،

149