از جا در نرود و بعذر بگرايد و بناتوانان مهرورز باشد و بر نيرومندان سخت گيرد ، از كسانى كه بزور نجهد و سستى او را از پاى درنياورد ، سپس خود را بصاحبان خانواده و فاميلهاى خوب و خوش سابقه پيوند كن كه رادمرد و پهلوان و با سخاوت و نظر بلندند كه آنان سر چشمه كرم و شعبه‌هاى احسانند و بخوشبينى با خدا و ايمان بمقدراتش رهبرند ، و سپس از آنها چون پدرى دلجوئى كن و هر چه تقويت آنها است در نظرت بزرگ نيايد و هيچ لطفى را نسبت بآنها هر چه هم كم باشد كوچك مشمار زيرا اين خود سبب خيرخواهى و خوشبينى آنها مىشود بتو و توجه به نازككاريهاى آنها را باعتماد اصلاح مهمات آنان وامگذار زيرا در لطف اندك تو وسيله سوديست براى آنها و از انجام مهمات امور هم بىنياز نيستند .
بايد مخصوصترين سرفرماندهان قشونت آن باشد كه با آنان در كمك خود مواسات ميكند و در بخشش بر آنها برترى دارد آنكه بدانها توسعه ميدهد و در هزينه بازماندگانشان هم توسعه ميدهد تا در جهاد دشمن يك دل و آسوده خاطر باشند ، سپس پياپى از طرف خود بآنها اعلام دار كه عزيز تو هستند و پيش تو ارجمندند و متوجه توسعه حال آنها باش و با خوشرفتارى و توجه و مهربانى آن را ثابت كن زيرا مهرورزى تو با آنها دل آنها را بتو متوجه ميكند و راستى بهترين چشم روشنى براى واليان شيوع عدالت است در بلاد و محبوبيت نزد رعيت زيرا دوستى آنها را پديد نكند مگر پاكى دل آنها و خيرخواهى آنها درست نيايد مگر بعلاقه منديشان بواليان امر خود و گران نشمردن دولت خود و دير نشمردن مدت حكومت آنها را ، سپس قشونت را بهمان بهره غنيمتشان كه بآنها تقسيم مىشود وامگذار بلكه بهره

128