كند زيرا كه او نيرومند و با عزتست ، و فرمانش داده كه از شهوت نفس خود بكاهد زيرا نفس سخت آمر ببدى و شهوات است مگر پروردگارم ترحمى كند ، راستى كه پروردگارم آمرزنده و مهربانست و باينكه هنگام اشتباه بقرآن اعتماد كند زيرا در آنست بيان هر چيزى و نيز هدايت و رحمت است مر مردمى را كه ايمان دارند ، و باينكه بدنبال رضاى خدا باشد و پيرامون خشم او نگردد و اصرار بر نافرمانيش نكند زيرا پناهى از خدا نيست مگر بدرگاه خودش .
سپس اى مالك بدان كه من تو را بكشورى گسيل داشتم كه پيش از تو دولتها داشته كه آنها عادل يا ظالم بودند ، و راستى مردم بكارهاى تو هم آن نظرى را دارند كه تو در كارهاى واليان پيش از خود دارى و در باره ات بگويند آنچه را تو در باره آنان ميگفتى ، و همانا دليل شناختن نيكان بيانيست كه خدا بزبان بندگان خود بگذارد ، بايد بهترين ذخيره نزد تو كارهاى خوبى باشد كه مقصود از آن فراهم آوردن رعيت و رعايت آنها است ، پس مهار هواى نفس خود را در دست گير و آنچه روا نيست بر خود دريغ دار زيرا دريغ بر خود بانصاف عمل كردنست در آنچه بخواهى يا نخواهى ، بدلت مهر و محبت رعيت را تلقين كن و لطف و احسان بآنها را براى آنها درنده نيشدار نباش كه خوردنشان را غنيمت شمارى زيرا كه آنان دو دسته‌اند يا برادران دينى تواند يا هم نوع تواند كه دچار لغزش شوند و در معرض درد و گرفتاريند و بعمد و خطا خلاف كنند ، از گذشت و چشم پوشى بدانها بده باندازه اى كه ميخواهى خدا از عفوش بتو دهد زيرا تو بالا دست آنهائى و والى بر تو بالا دست تو است ، و خدا بالا دست والى بر تو است براى اينكه قرآن را بتو آموخته و تو را بسنت پيغمبرش بينا كرده بشرحى كه در اين فرمان

122