170 - همانا برخى از سخنرانىها سحرانگيز است و بعضى از معلومات ، نادانى است و پاره اى از سخنان ، بىزبانى است 171 - سنّت دو گونه است : سنّت لازم كه به كار بستن و عمل به آن بعد از من ، سبب هدايت و ترك آن سبب گمراهى است ؛ سنّت غير لازم كه به كار بستن آن فضيلت دارد و ترك آن گناه ندارد 172 - هر كس سلطان و صاحب قدرتى را به بهاى خشم خدا ، خشنود سازد ، از دين خدا بيرون شده است 173 - بهتر از خير ، بخشندهء خير است و بدتر از بدى ، خود بدكار است 174 - هر كه را خداوند از خوارى نافرمانىها به عزّت فرمانبردارى برآورد ، بىثروت بىنيازش ساخته و بدون عشيره عزيزش كرده و بدون داشتن همدمى آرامشش بخشيده است . و هر كه از خدا بترسد ، خدا همه چيز را از او بترساند و هر كه از خدا نترسد ، خدا ترس از هر چيز را در دلش اندازد و هر كه از خدا به خاطر روزى اندك خشنود باشد ، خدا از او به عمل اندك خشنود مىگردد و هر كه از كسب درآمد حلال شرم ننمايد ، كم خرج و آسوده خاطر مىگردد و خانواده اش احساس ناز و نعمت مىكنند و هر كه به دنيا بىرغبت باشد ، خداوند حكمت را در دل او محكم و ثابت مىگرداند و زبانش را به آن گويا مىسازد و او را به عيبهاى دنيا بينا مىكند به طورى كه درد و درمان آن را مىفهمد و [ در نتيجه ] او را صحيح و سالم از اين دنيا به خانهء ابدى ببرد 175 - از لغزشهاى گرفتاران درگذريد 176 - زهد در دنيا عبارت است از كوتاه كردن آرزو ، به جاى آوردن شكر هر نعمتى و خوددارى از هر آنچه خداوند حرام كرده است 177 - هيچ كار خيرى را به خاطر ريا انجام مده و به خاطر حيا وامگذار 178 - بر امّتم از سه چيز نگرانم : بخل غالب ، هواى نفسى كه پيروى شود و پيشوايى گمراه .

97