20 - اى موسى ! دنيا و مردمانش فتنه انگيز يك ديگرند و هر يك هر چه دارند براى ديگرى بيارايند ولى براى مؤمن سراى ديگر آراسته باشد و او بدون سستى به آن بنگرد . همانا دلدادگى به آخرت ، ميان او و خوشى زندگى جدايى افكنده است ، سپيده دمان او را همانند سواركارى پيشىگيرنده به سوى مقصد ، راهى نموده است ، روز را غمزده به شب رساند و شب را اندوهناك سپرى كند ، پس خوشا به حال او [ هان ] كه چون پرده به كنار رود چه شادمانىاى ببيند 21 - اى موسى ! آنگاه كه ديدى توانگرى به تو روى آورده است بگو : گناهى است كه بازخواستش شتاب گرفته است و چون ديدى كه تهيدستى به تو روى آورده بگو : آفرين بر نشانهء درستكاران و گردنكش ستم پيشه نباش و همراه ستم پيشگان نيز نباش 22 - اى موسى ! اين عمر چه باشد كه اگر چه به درازا كشد با نكوهش به سرآيد و آنچه از تو مضايقه شود اگر پايانش با ستايش باشد تو را زيانى نرسد 23 - اى موسى ! كتاب تورات به روشنى پايان تو را كه به آن روى خواهى آورد بيان نموده است ، پس چگونه چشم بر هم مىنهى و به خواب مىروى ؟ و اگر مردمانى در درازناكى خود فراموشى و دنباله روى شهوتها نباشند چگونه شيرينى زندگى را دريابند در حالى كه راست پيشگان از كمتر از اين نيز بىقرارى مىكنند 24 - اى موسى ! به بندگانم فرمان ده كه در هر جايگاهى هستند ، مرا فراخوانند ، پس از آنكه اقرار كنند كه همانا من رحم آورترين رحم آوران و پاسخ گوى واماندگان هستم ، بدى را دور سازم و روزگار را برگردانم و تغيير دهم و آسايش آورم و از كارى اندك سپاسگزارى كنم و بر كار بسيار ، پاداش دهم و نادار را دارا سازم و من پايندهء گرانقدر توانايم ، پس هر كه از خطاكاران به تو پناه آورد و پيرو تو شد بگو : به فراخترين پيشگاه كه از آن پروردگار جهانيان است خوش آمدى ، و براى آنان آمرزش جوى و با آنان همانند يكى از ايشان باش و به خاطر برترى و فزونىاى كه تو را بخشيدم بر آنان ستم مران و به آنان بگو : از من فزونى و رحمت بخواهند ؛ زيرا جز من كسى صاحب آن نباشد و من فضيلتمندى بزرگ و پناهگاه خطاكاران و همنشين واماندگان و بخشايندهء گناهكارانم .

905