و همهء آفريدگان فروتنانه مرا به پاكى ياد كنند ، سپس بر تو باد به برپا دارى نماز ، كه همانا نماز در پيشگاه من ، جايگاهى [ بلند ] دارد و براى آن در نزد من پيمانى استوار باشد ، و آنچه را كه از نماز باشد كه همان زكات تقربآور از دارايى و خوراك پاك است را به آن پيوند دار ؛ چرا كه من جز چيز پاك را كه مراد از آن تقربجويى به من باشد را نپذيرم ارتباط خويشاوندى را با نماز همراه ساز كه به راستى ، من بخشايشگر مهربانم ، و خويشاوندى را از سر فزونى مهر خويش ، پديد آوردم تا بندگان در سايهء آن ، به همديگر مهر ورزند ، و آن را در رستاخيز واپسين نزد من توان و قدرتى است ، و من با هر كه ارتباط خويشاوندى را بگسلد ، بگسلم و با هر كه با خويشاوندش پيوند داشته باشد ، بپيوندم و با هر كه فرمانم را تباه سازد اين گونه برخورد كنم 11 - اى موسى ! آنگاه كه درخواستكننده اى به نزد تو آمد ، با پاسخى نيكو يا بخششى اندك ، او را گرامى بدار كه شايد او نه از آدميان است و نه از جنّيان ، بلكه فرشتهء خداى رحمتگر است كه تو را مىآزمايد كه با آنچه تو را بخشيده‌ام چه مىكنى ؟
و در آنچه به تو سپرده‌ام چگونه احسان مىكنى ؟ پس زارى كنان در برابرم سر فرود آور و با بلند خواندن تورات ، ناله كنان فرياد برآور و آگاه باش كه بىگمان من تو را همچون مولايى كه بنده اش را فراخواند ، فراخوانم تا به جايگاه هايى بلند دست يابى و اين از فضل و بزرگى من بر تو و بر نياكان پيشين توست 12 - اى موسى ! هيچ گاه مرا از ياد مبر و به فراوانى دارايى ، شادمان مباش ؛ زيرا از ياد بردن من ، سنگدلى آورد و از فراوانى دارايى فراوانى گناهان ببار آيد . زمين فرمانبردار و آسمان فرمانبردار و درياها فرمانبردارند ؛ پس هر كه مرا فرمان نبرد نگون بخت گردد ، و من بخشايشگر مهربانم ؛ بخشايشگر تمام روزگاران ؛ از پس آسايش ، سختى آورم و از پس سختى ، آسايش و فرمانروايان را از پس فرمانروايان آورم و فرمانروايى من پيوسته و پابرجاست و زوال نيابد ، و چيزى در زمين و آسمان از من نهان نماند و آنچه كه آغازش از من بوده است چگونه از من نهان ماند ، و چگونه بر آنچه در نزد من است همت نمىگمارى در حالى كه همه چيز ، ناگزير ، به من بازگردد .

901