و كدام نشانه بزرگتر از حجّت خداست بر آفريدگانش و امين او در بلادش و گواه او بر بندگانش از پس گذشتگان خود يعنى نياكان نخستين او كه پيامبرانند و نياكان اخير او كه اوصيايند ؟ رحمت و بركات خداوند بر همهء آنها باد ! كجا گمتان كردند ؟ و به كجا چون چهارپايان روى آورديد ؟ آيا از حقّ روى مىگردانيد و به نعمت خدا كفران مىورزيد ؟ يا از كسانى هستيد كه به پاره اى از قرآن ايمان آورده‌اند و به پاره اى ديگر كافر شده‌اند ؟ كسى كه چنين شيوه اى در پيش گيرد ، خواه از شما باشد يا غير از شما ، جز ننگ در زندگانى دنيا و عذاب طولانى در آخرت پايدار ، چيزى براى انسان ندارد . و به خدا سوگند كه اين است ننگ بزرگ . به درستى ، اينكه خداوند به منّت و رحمت خويش واجباتى را بر شما مقرّر فرمود به خاطر نياز خودش به انجام دادن آن واجبات از جانب شما نبود بلكه رحمتى از جانب او بر شما بود - كه معبودى جز او نيست - تا پاك را از ناپاك جدا نمايد و آنچه در سينه هايتان داريد بيازمايد و آنچه در دل داريد به محك كشد تا براى جلب رحمت الهى بر يك ديگر سبقت گيريد و براى به دست آوردن منازل خود در بهشت با يك ديگر به رقابت پردازيد ، براى همين است كه حجّ و عمره و برپائى نماز و پرداخت زكات و روزه دارى و ولايت پذيرى را بر شما واجب ساخت . و درى هم به روى شما گشود تا واجبات را بفهميد و كليدى براى راهيابى به آنها در اختيارتان نهاد ، اگر محمّد صلَّى الله عليه و آله و اوصيايى كه از فرزندان او هستند نمىبودند .
حتما شما چون چهارپايان سرگردان بوديد و مانند آنها هيچ يك از واجبات را نمىشناختيد . آيا به شهرى جز از دروازهء آن وارد مىشوند ؟ پس آنگاه كه خداوند با تعيين امامان پس از پيامبرتان بر شما منّت نهاد ، در قرآن فرمود : « امروز دين شما را برايتان كامل و نعمت خود را بر شما تمام گردانيدم و اسلام را براى شما به عنوان دين پسنديدم » . [ سورهء مائده ( 5 ) ، آيهء 3 ] . خداوند حقوقى براى امامان خود بر شما واجب فرمود و شما را به رعايت آن مأمور ساخت تا آنچه از زنان و اموال و خوردنيها و نوشيدنيها در اختيار داريد ، بر شما حلال باشد . خداوند متعال فرمود : « اى پيامبر بگو :
براى ابلاغ رسالت ، پاداشى از شما خواستار نيستم مگر دوستى در بارهء خويشاوندان » . [ سورهء شورى ( 42 ) ، آيهء 23 ] ؛ و بدانيد « هر كه بخل ورزد تنها به زيان خود بخل ورزيده و [ گر نه ] خدا بىنياز است و شما نيازمنديد » . [ سورهء محمّد ( 47 ) ، آيهء 38 ] معبودى جز او نيست . به راستى ، گفتار در آنچه به سود شما و بر عهدهء شما بود به درازا كشيد .

885