5 - به راستى ، خداوند وصف نشود جز به آنچه خودش خود را وصف نموده است . كجا مىتواند وصفپذير باشد در حالى كه حواسّ از دركش عاجز است و خردها بدو نرسند و تصوّرات به كنه او پى نبرند و او در ديدگان نگنجد ، آن خدايى كه با تمام نزديكيش دور است و با تمام دوريش نزديك ؛ چگونگى را پديد آورد ولى « چگونه » در مورد او به كار نرود و كجايى را آفريد ولى « كجا » در باره او استفاده نشود .
او از چگونگى و كجايى بركنار است ، يگانه است و يكتا ، جلالت او پرجلال و نامهايش مقدّس باد !
6 - حسن بن مسعود [ احتمال دارد : « حسن بن سعيد » صحيح باشد ] گويد : خدمت امام هادى عليه السّلام شرفياب شدم ، در حالى كه انگشتم خراش برداشته بود و سوارى در اثر برخوردى كه به من كرده بود شانه‌ام آسيب ديده بود و در ازدحامى گرفتار شدم كه در اثر آن پاره اى از لباسهايم پاره شد ، ناگهان بر زبان آوردم كه : وه چه روز شومى ! خدا شرّت را از من بگرداند . امام هادى عليه السّلام فرمود : اى حسن ! تو هم كه با ما رفت و آمد دارى گناه خود را بر گردن بىگناه مىاندازى ؟ ! حسن گفت : به سر عقل آمدم و فهميدم كه دستخوش اشتباه شده‌ام ، گفتم مولاى من ، از خداوند طلب آمرزش دارم . امام عليه السّلام فرمود : اى حسن ! روزها چه گناهى دارند كه چون شما به سزاى اعمالتان مىرسيد آنها را شوم مىپنداريد . حسن گفت : يا ابن رسول الله ، من همواره استغفر الله گفتن را ورد زبانم سازم و اين توبهء من باشد ؟ امام عليه السّلام فرمود ، : به خدا سوگند ! اين ثمر بخش نباشد و ليكن خداوند به خاطر نكوهشى كه بر بىگناهى انجام گرفته شما را مجازات نمايد . اى حسن ! مگر نمىدانى كه پاداش دهنده و مجازاتكننده و جزا دهندهء به اعمال در اين دنيا و در آن دنيا ، فقط خداست ؟ گفتم :
آرى چنين است اى مولاى من . آنگاه امام هادى عليه السّلام فرمود : پس خلاف مرو ، و براى روزگار اثرى در حكم خداوند قائل مشو . عرض كردم : چشم ! مولاى من 7 - هر كه از مكر خدا و مؤاخذه دردناك او آسوده خاطر باشد ، دچار تكبّر گردد تا آنكه قضاى الهى و امر نافذش بر او جارى شود . هر كه خدا را از روى دليل روشن بشناسد ، مصائب دنيا بر او سبك آيد ، هر چند با قيچى قطعه قطعه شود و پراكنده گردد !

879