و اگر نتوانست شناسايى نمايد آن گله را دو قسمت كند و ميان آن دو قسمت قرعه كشد ، چون قرعه به نام يكى از آن دو افتاد ، قسمت ديگر رهايى يابد ، سپس قسمت باقى مانده را دو دسته نمايد و ميان آن دو نيز قرعه كشد و همين طور قرعه كشى ادامه ده تا اينكه فقط دو گوسفند بماند در اين هنگام بين آن دو قرعه كشد و قرعه به نام هر كدام درآمد او را ذبح كند و بسوزاندنش و بقيّهء گله رهايى يابند .
10 - امّا قرائت [ حمد و سوره ] به صداى بلند در نماز صبح ، به اين دليل است كه پيامبر صلَّى الله عليه و آله آن را در تاريكى شب [ اول وقت نماز صبح ] مىخواندند و قرائتش از نمازهاى شبانه به شمار آمده است .
11 - امّا در بارهء سخن على عليه السّلام كه فرمود : « قاتل ابن صفيّه را به دوزخ بشارت ده » بر اساس فرمايش پيامبر صلَّى الله عليه و آله بوده است و ابن جرموز [ قاتل زبير ] جزو خوارج بود كه در جنگ نهروان خروج كردند . لذا على عليه السّلام او را در بصره نكشت ، چون مىدانست او در شورش فتنه انگيز خوارج در نهروان كشته خواهد شد .
12 - اما اينكه گفتى : على عليه السّلام اهل صفّين را چه در حال هجوم و چه در حال فرارشان مىكشت و اجازه داد مجروحان را نيز بكشند ، ولى در جنگ جمل فرارى را تعقيب نمىكرد و اجازهء كشتن مجروحان را نمىداد و هر كس اسلحهء خود بر زمين مىنهاد در امان بود و هر كس درون خانهء خود مىرفت باز در امان بود ؛ [ در پاسخ بايد گفت ] اين حكم از آن جهت بود كه رهبر و فرمانده اهل جمل كشته شده بود و پشتيبانى نداشتند كه بدان باز گردند [ و طبق دستور او جنگ را ادامه دهند ] و در واقع مردم بدون آنكه قصد ادامه جنگ را داشته باشند ، يا مخالفتى ورزند و يا اختلافى ايجاد نمايند ، به خانه هايشان بازگشتند و همين قدر راضى بودند كه شمشير از آنها برداشته شود [ در اين شرايط حكم ] برداشتن شمشير از آنان و خوددارى از آزارشان بود ؛ زيرا آنها هيچ گونه كمكى براى ادامه جنگ درخواست نكردند ، ولى اهل صفّين به وسيلهء يك ستاد آماده و رهبرى كه براى آنها سلاح و زره و نيزه و شمشير مهيّا مىكرد ، پشتيبانى مىشدند و مالى فراوان به آنها مىبخشيد و از آنها پذيرايى مىنمود و از بيمارانشان عيادت به عمل مىآورد و استخوان شكسته آنان را شكسته بندى مىكرد و مجروحان را درمان مىنمود و مركب سوارى در اختيار پيادگانشان مىگذاشت و لباس براى برهنگانشان مىداد و آنها را دوباره به جنگ و كشتار برمىگردانيد ، پس براى همين على عليه السّلام به اين دو گروه حكم واحد نداد ؛ چون حكم در مورد محارب با يكتاپرستان را نيك مىدانست ؛ آرى ، اين را براى ايشان توضيح مىداد

875