خداى عزّ و جلّ فرموده : « مردان و زنان بىهمسر خود و غلامان و كنيزان صالح خود را همسر دهيد . اگر تنگدستند خداوند آنان را از فضل خويش بىنياز خواهد كرد و خدا گشايشگر داناست » . [ سورهء نور ( 24 ) ، آيهء 32 ] سپس ، همانا محمّد بن على ، امّ الفضل دختر عبد الله را خواستگارى كرده و پانصد درهم به او مهر داده و من هم دخترم را به همسرى وى درآوردم ، اى ابو جعفر ، آيا شما اين نكاح را قبول كردى ؟ امام جواد عليه السّلام فرمود : من اين ازدواج را با اين مهريّه قبول كردم . آنگاه مأمون جشن عروسى برپا كرد و به همهء مردم از خاص و عام و اشراف و كارمندان به اندازهء مراتب و مقامات آنان جايزه داد و براى هر طبقه از مردم به اندازهء استحقاقش صله بخشيد .
چون همگان از مجلس رفتند مأمون به امام جواد عليه السّلام گفت : اى ابو جعفر ، اگر مصلحت مىدانيد حكم هر يك از آن افراد را در كشتن شكار بيان بفرماييد . امام جواد عليه السّلام در پاسخ فرمود : به راستى ، چون كسى در حال احرام شكارى را در خارج از حرم بكشد و شكار از پرندگان بزرگ باشد ، كفّاره اش يك گوسفند است ولى اگر آن را در حرم بكشد ، كفّاره اش دو برابر است . اگر جوجه اى را در خارج حرم بكشد ، كفّاره اش بره اى است كه تازه از شير گرفته باشند ولى بهاى جوجه بر عهدهء او نيست ؛ زيرا در حرم نبوده و اگر در حرم باشد برّه و بهاى جوجه بر عهدهء اوست . و اگر آن شكار از حيوانات وحشى باشد ، در مورد گورخر ، كفّاره اش يك گاو است و اگر شتر مرغ باشد ، كفّاره اش يك شتر است و اگر در توانش نباشد شصت مستمند را غذا دهد و اگر اين هم در توانش نباشد ، هجده روز ، روزه بگيرد . و اگر آن شكار گاو باشد ، كفّاره اش يك گاو است و اگر از عهده آن برنيايد ، سى مستمند را غذا دهد و اگر آن هم در توانش نباشد نه روز ، روزه بگيرد . و اگر آهويى را بكشد ، كفّاره اش يك گوسفند است و اگر نتواند ده مستمند را غذا دهد و اگر آن هم در توانش نبود سه روز ، روزه بگيرد . و اگر يكى از اين موارد را در داخل حرم انجام دهد ، كفّاره اش دو برابر است « و بايد آن را به كعبه برساند و قربانى نمايد » . [ سورهء مائده ( 5 ) ، آيهء 95 ] .
و حقّ واجب آن است كه اگر احرامش براى حج باشد آن را در منى - آنجا كه قربانگاه مردم است - نحر كنيد و اگر احرامش براى عمره باشد بايد آن را در آستانهء كعبه در مكَّه نحر نمايد و به اندازهء قيمت آن صدقه دهد تا دو برابر به شمار آيد

819