19 - احمد بن نجم از امام عليه السّلام در بارهء خود بزرگ بينى تباه كنندهء كردار پرسيد .
امام عليه السّلام فرمود : خود بزرگ بينى را مراتبى باشد : از آن مراتب اين است كه زشت كردارى بنده را در نگاهش آراسته مىكند ، پس كردارش را نيكو مىپندارد و كردارش را بزرگ مىشمارد و گمان مىكند كه كار نيكويى كرده است و از ديگر مراتب اين است كه بنده به پروردگارش ايمان آورد ، پس آنگاه بر خدا منّت نهد و حال آن كه در اين مورد منّت نهادن از آن خداست 20 - فضل گفت : به حضرت ابو الحسن رضا عليه السّلام عرض كردم : يونس بن عبد الرّحمن گمان مىكند كه معرفت اكتسابى است . امام عليه السّلام فرمود : نه ، به خطا رفته است ، به درستى كه خداوند به هر كه خواهد معرفت را بدهد ، از آنان كسانى باشند كه خداوند معرفت را در ايشان پابرجا داشته و كسانى ديگر باشند كه خداوند معرفت را در ايشان به امانت سپرده است . امّا معرفت پابرجا آن است كه خداوند هيچ گاه آن را باز نستاند و امّا معرفت به امانت سپرده شده آن است كه به مرد داده شود سپس از او ستانده شود 21 - صفوان بن يحيى گفت : از امام رضا عليه السّلام پرسيدم كه آيا بندگان در معرفت دخالتى دارند ؟ امام عليه السّلام فرمود : نه ، عرض كردم : آيا در آن پاداشى دارند ؟ امام عليه السّلام فرمود : آرى . خداوند با فضل و بزرگى خويش به آنان معرفت داده و با فضل بزرگىاش به آنان درستى دهد 22 - فضيل بن يسار گفت : از امام رضا عليه السّلام پرسيدم كه آيا كارهاى بندگان آفريده باشد يا ناآفريده ؟ امام عليه السّلام فرمود : به خدا سوگند كه كارها آفريده شده است - آفرينش به تقدير را قصد فرمود نه آفرينش به تكوين را - آنگاه امام عليه السّلام فرمود : همانا ايمان يك مرتبه از اسلام بالاتر است و پارسايى يك مرتبه را ايمان بالاتر است و به آدميزاده چيزى برتر از يقين بخشيده نشده است 23 - از امام رضا عليه السّلام در بارهء بهترين بندگان پرسيده شد . امام عليه السّلام فرمود : كسانى كه چون نيكى كنند شادمان گردند و آن هنگام كه بدى كنند از خدا آمرزش جويند و آنگاه كه به آنان چيزى بخشيده شود سپاسگزار باشند و چون دچار [ بلايى ] شوند صبر پيشه دارند و آنگاه كه خشم گيرند گذشت كنند 24 - از امام رضا عليه السّلام در بارهء اندازهء توكل پرسيدند . امام عليه السّلام فرمود : از كسى جز خداوند بيمناك نباشد 25 - هنگام ازدواج ، مهمانى دادن به غذا از سنت است .

807