پس امامت مخصوص آنها شد و پيامبر صلَّى الله عليه و آله ، امامت را به على عليه السّلام وانهاد و در فرزندان برگزيده ايشان ؛ همان كسانى كه خداوند به آنها دانش و ايمان داده بود ، نهاده شد و اين همان سخن خداوند است كه : « ولى كسانى كه دانش و ايمان يافته‌اند مىگويند : قطعا شما [ به موجب آنچه ] در كتاب خداست تا روز رستاخيز مانده‌ايد و اين ، روز رستاخيز است . ولى شما خودتان نمىدانستيد » . [ روم ( 30 ) ، آيهء 56 ] به همان گونه اى كه خداوند در فرزندان او تا روز واپسين جارى ساخته و واجب فرمود ؛ چرا كه پيامبرى پس از محمّد صلَّى الله عليه و آله نيست ، پس اين نادانان از كجا مىخواهند با نظر خود امامت را انتخاب كنند .
همانا امامت شأن و مقام پيامبران و ميراث اوصياء است و به درستى كه امامت خلافت خداوند عزيز و جليل و جانشينى رسول او صلَّى الله عليه و آله و مقام امير مؤمنان عليه السّلام و جانشينى حسن و حسين عليهما السّلام است .
بىگمان ، امام سررشتهء دين و نظم دهندهء [ امور ] مسلمين و صلاح دنيا و بزرگمندى مؤمنان است . امام ، بنيان و ريشهء اسلام فزاينده و شاخهء فرازمند است . بواسطهء امام باشد كه نماز و زكات و روزه و حج و جهاد به كمال رسد و غنيمتهاى بدون پيكار و صدقه‌ها بسيار گردد و حدود و احكام الهى به انجام رسد و مرزها و كناره‌هاى [ سرزمين اسلامى ] مواظبت شود .
امام ، حلال خدا را حلال مىدارد و حرامش را حرام مىدارد و حدود خدا را اقامه مىكند و از دين خدا پاسدارى مىنمايد و با حكمت و اندرز نيكو و دليل رسا به راه خدا فرا مىخواند .
امام همانند آفتاب فروزانى است كه نورش گيتى را در برگيرد و كرانه ايست كه نگاهها و دستها به آن نرسد . امام ، ماه درخشنده و چراغ پرتوافكن و روشنايى تابنده و ستاره راهنما در ناپيدايى شبهاى ظلمانى و راهنماى هدايت و نجات بخش از تباهى است .
امام شعلهء فروزنده بر تپّه و گرمى ده بر سرمازده و راهنماى در مهلكه‌ها است و هر آن كس كه از آن جدا گردد نابود شود .

797