و به راستى به سبب فرمان خداوند من آن را براى تو قرار دادم ، آن را براى خود و فرزندانت بگير . اين هم پنجمى .
و امّا ششم ، سخن خداى عزيز و جليل است كه : « بگو : « به ازاى آن رسالت پاداشى از شما خواستار نيستم ، مگر دوستى در بارهء خويشاوندان » . [ شورى ( 42 ) ، آيهء 23 ] و اين امتياز ويژهء پيامبر است نه پيامبران ديگر و خصوصيّتى است براى آل [ پيامبر ] نه ديگران .
و اين به آن سبب است كه خداوند هنگام يادآورى نوح عليه السّلام از پيامبر حكايت نموده است كه : « اى قوم من ، بر اين رسالت مالى از شما درخواست نمىكنم . مزد من جز بر عهدهء خدا نيست و كسانى را كه ايمان آورده‌اند طرد نمىكنم . قطعا آنان پروردگارشان را ديدار خواهند كرد ، ولى شما را قومى مىبينم كه نادانى مىكنيد » . [ هود ( 11 ) ، آيهء 29 ] و از هود عليه السّلام حكايت نموده و فرمود : « اى قوم من ، براى اين رسالت پاداشى از شما درخواست نمىكنم . پاداش من جز بر عهدهء كسى كه مرا آفريده است ، نيست . پس آيا نمىانديشيد ؟ » . [ هود ( 11 ) ، آيهء 51 ] و حال آن كه به پيامبر [ محمّد ] صلَّى الله عليه و آله فرمود : « بگو : به ازاى آن رسالت پاداشى از شما خواستار نيستم ، مگر دوستى در بارهء خويشاوندان » . [ شورى ( 42 ) ، آيهء 23 ] و خداوند دوستدارى آنان را واجب ننمود جز آن كه مىدانست آنان هيچ گاه از دين سر نمىتابند و هيچ گاه به گمراهى باز نمىگردند و ديگر اينكه اگر مردى دوستدار مردى باشد ولى يكى از خانواده اش او را دشمن بدارد دلش [ در دوستدارى او ] درست و صاف نمىماند ، پس خداوند دوست داشت كه در دل رسولش صلَّى الله عليه و آله بر مؤمنين هيچ نگرانى نباشد ، به همين سبب دوستى خويشان رسول خدا را بر مردم واجب فرمود : پس هر كه به آن عمل كند و با رسول خدا صلَّى الله عليه و آله و خانوادهء او دوستى كند رسول خدا را توانى نباشد كه با او دشمنى كند و هر كه دوستى را رها كرد و به آن عمل ننمود و خانوادهء پيامبر خدا صلَّى الله عليه و آله را دشمن داشت بر رسول خداست كه او را دشمن بدارد ؛ چرا كه او واجبى از واجبات خدا را ترك نموده و كدام شرافت از اين [ شرافت دوستدارى ] جلوتر است و آنگاه كه خداوند اين آيه را بر پيامبرش نازل فرمود كه : « بگو : به ازاى آن رسالت پاداشى از شما خواستار نيستم مگر دوستى در بارهء خويشاوندان » . [ شورى ( 42 ) ، آيهء 23 ] . رسول خدا صلَّى الله عليه و آله در ميان اصحابش ايستاد و خدا را سپاس گفت و ستود و فرمود : « اى مردم ! به راستى خداوند بر شما عملى را واجب نموده است ، آيا به آن عمل مىكنيد ؟ » كسى او را پاسخ نداد . روز دوم در ميان آنان ايستاد و همانند سخن روز پيش را تكرار فرمود . [ باز هم ] كسى او را پاسخ نداد . روز سوم در ميان آنان ايستاد و فرمود : « اى مردم ! به راستى خداوند عملى را بر شما واجب نموده است . آيا به آن عمل مىكنيد ؟ » كسى او را پاسخ نداد .

783