يعنى كسانى كه كتاب [ خدا ] و حكمت را به ارث بردند و به خاطر اين دو ميراث به آنان رشك برده شد به فرمودهء خداوند كه : « بلكه به مردم براى آنچه خدا از فضل خويش به آنان عطا كرده رشك مىورزند ؛ در حقيقت ما به خاندان ابراهيم كتاب و حكمت داديم و به آنان ملكى بزرگ بخشيديم » . [ نساء ( 4 ) ، آيهء 54 ] يعنى اطاعت از برگزيدگان پاك ، و ملك در اينجا اطاعت از آنان است .
علما گفتند : آيا خداى تعالى « برگزيدگى » را در قرآن تفسير فرموده است ؟ امام رضا عليه السّلام فرمود : برگزيدگى [ اصطفاء ] را به غير از باطن [ آيات ] در ظاهر [ قرآن ] در دوازده جا تفسير فرموده است . اوّلين جا سخن خداوند است كه : « و خويشان نزديكت را هشدار ده - خويشاوندان مخلصت را » كه در قرائت ابىّ بن كعب به اين صورت است و در مصحف عبد الله بن مسعود [ نيز ] اين گونه ثبت شده است [ شعراء ( 26 ) ، آيهء 214 ] پس چون عثمان ، زيد بن ثابت را امر كرد كه قرآن را گردآورى كند اين آيه را مخفى كرد و آنگاه كه خداى عزيز و جليل از اين كلمه ، [ آل ] را اراده فرمود جايگاهى بلند و فضيلتى بزرگ و شرفى فراز [ براى خاندان پيامبر عليهم السّلام ] است . اين يكى [ از دوازده جا ] و آيهء دوم در برگزيدگى [ اصطفاء ] سخن خداوند است كه : « خدا فقط مىخواهد آلودگى را از شما خاندان [ پيامبر ] بزدايد و شما را پاك و پاكيزه گرداند » . [ احزاب ( 33 ) ، آيهء 33 ] و اين فضيلتى است كه كسى جز دشمن و معاند آن را انكار نكند ، زيرا فضيلتى آشكار است .
و آيهء سوم ، آنگاه كه خداوند پاكان را از آفريدگان خويش متمايز ساخته و به پيامبرش در آيهء مباهله امر فرموده و گفت : اى محمّد ! « بگو : بياييد پسرانمان و پسرانتان و زنانمان و زنانتان و ما خويشان نزديك و شما خويشان نزديك خود را فراخوانيم ، سپس مباهله كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم » . [ آل عمران ( 3 ) ، آيهء 61 ] پس پيامبر صلَّى الله عليه و آله ، على و حسن و حسين و فاطمه عليهم السّلام را آورد و آنان را همپاى خويش قرار داد . آيا مىدانيد معنى سخن خداوند از « خويشان نزديك ما و خويشان نزديك شما » چيست ؟
علما گفتند : مقصود از آن خود پيامبر بوده است . ابو الحسن عليه السّلام فرمود : اشتباه گفتيد . مسلَّما تنها على عليه السّلام را قصد فرموده و از چيزهايى كه دلالت بر اين مطلب مىكند سخن پيامبر صلَّى الله عليه و آله است كه فرمود : بنو وليعه بايد [ به كارهاى زشت ] پايان دهند يا [ در غير اين صورت ] مردى همچون خودم را به سوى ايشان مىفرستم . - يعنى على عليه السّلام را - و اين امتيازى است كه هيچ كس به آن پيشى نگرفته و برترى اى است كه هيچ بشرى به آن راه نيافته و شرافتى است كه هيچ آفريده اى به آن سبقت نگرفته است ؛ چرا كه خود على عليه السّلام را همانند خويش قرار داد . پس اين سوّمى .

779