گفتم : اى پسر ! شخص غريبى كه وارد شهرتان شده كجا قضاى حاجت مىكند ؟
گفت : آرام گير . آنگاه بر ديوار تكيه داده ، نشست ، سپس فرمود ، از كنارهء نهرها و جاى افتادن ميوه‌ها [ از درخت ] و سايه گاههاى مسجدها و از ميانهء راه دورى گزين و پشت ديوار مخفى شو و لباست را بالا بزن و رو به قبله و پشت به قبله نباش و هر جا خواستى قضاى حاجت كن . آنچه از كودك شنيدم مرا به شگفت واداشت . به او گفتم : نامت چيست ؟ گفت : من موسى بن جعفر بن محمّد بن علىّ بن حسين بن علىّ بن ابى طالب هستم . به او گفتم : گناه از چه كسى باشد ؟ گفت : بىگمان گناهان از سه صورت خارج نيست : يا از خداست - و [ بىشك ] از او نيست - پس پروردگار را نشايد كه بنده را بر آنچه مرتكب نشده عذاب نمايد و يا از خدا و بنده [ با هم ] است - و [ بىشك ] اين گونه نيست - پس شريك توانمند را شايسته نيست كه بر شريك ضعيف ستم روا دارد و يا از بنده است - و بىشك از اوست - پس اگر خداوند ببخشد به لطف و بخشندگى خويش ، بخشوده است و چون به او كيفر دهد به سبب گناه و جرم بنده است . ابو حنيفه گفت : بدون ملاقات با ابى عبد الله بازگشتم و به واسطهء آنچه شنيدم بىنياز شدم 24 - ابو احمد خراسانى به امام كاظم عليه السّلام عرض كرد : كفر پيشينتر است يا شرك ؟
امام عليه السّلام فرمود : تو را چه به آن . مرا پيمانى با تو نيست [ و قرار نيست ] كه با مردم در بارهء اعتقادات سخن گويى . عرض كردم : هشام بن حكم به من گفت كه از شما بپرسم .
امام عليه السّلام فرمود : به او بگوى ، كفر پيشينتر است . نخستين كسى كه كفر ورزيد ابليس بود « سر باز زد و كبر ورزيد و از كافران شد » . [ بقره ( 2 ) ، آيهء 34 ] و كفر چيز واحدى است و شرك يك چيز را ثابت مىكند و همراه آن چيز ديگرى را شريك قرار مىدهد 25 - امام كاظم عليه السّلام دو مرد را ديد كه به همديگر دشنام مىدهند . پس فرمود :
شروعكننده ، ستمگرتر است و بار گناه خويش و بار گناه دوستش را تا آن زمان كه مظلوم تجاوز نكند ، بر دوش مىكشد .

751