3 - عبد الله بن يحيى گفت : در دعايى به امام كاظم عليه السّلام نوشتم : « سپاس خداى را به نهايت علم او » . امام عليه السّلام [ در جواب ] نوشت : نبايد بگويى : « به نهايت علم او » ؛ چرا كه براى علم خداوند نهايتى نيست ، ولى بگو : به نهايت خشنودى او 4 - مردى از امام كاظم عليه السّلام در بارهء [ معنى ] جواد پرسيد . امام عليه السّلام فرمود : سخن تو دو صورت دارد . اگر در بارهء آفريدگان مىپرسى ، به درستى كه جواد و بخشنده كسى است كه آنچه خداوند بر او واجب نموده را اداء كند و تنگنظر كسى است كه از اداء آنچه خداوند بر او واجب نموده مضايقه كند و اگر مقصود تو آفريدگار است ، او اگر عطا كند جواد و بخشنده است و اگر مضايقه كند [ نيز ] جواد و بخشنده است ؛ زيرا او اگر به تو عطا كند ، آنچه را كه براى تو نيست عطا نموده و اگر مضايقه كند ، آنچه را كه براى تو نيست مضايقه نموده است 5 - امام كاظم عليه السّلام به يكى از شيعيان خويش فرمود : اى فلانى ! از خدا پروا دار و حق را بگو هر چند هلاكت تو در آن باشد كه بىگمان نجات تو در آن است . اى فلان ! از خدا ، پروا دار و باطل را ترك كن هر چند نجات تو در آن باشد كه بىگمان هلاكت تو در آن است 6 - وكيل امام كاظم عليه السّلام به او گفت : به خدا سوگند كه بر شما خيانت نكردم . امام عليه السّلام فرمود : خيانتورزى تو در دارايىام و تلف كردن آن [ بدون سوء نيت ] براى من يكسان است و حال آن كه خيانتورزيدن بدترين آن دو براى توست 7 - بپرهيز از اينكه در راه طاعت خدا از دارايى خويش مضايقه كنى كه دو برابرش را در نافرمانى خدا خرج كنى 8 - مؤمن همانند دو كفهء ترازوست . هر آنچه ايمانش فزونى يابد بلايش نيز بيشتر شود 9 - امام كاظم عليه السّلام بر سر قبرى حضور يافت و فرمود : به راستى ، چيزى كه پايانش اين باشد سزاست كه از ابتدايش مورد بىعلاقگى قرار گيرد و چيزى كه ابتدايش اين است سزاست كه از پايانش بيمناك باشند 10 - هر كه در بارهء [ ذات ] خدا سخن گويد تباه شود و هر كه جوياى رياست باشد تباه شود و هر كه خود بزرگ بينى در او رخنه كند تباه گردد .

745