چرا كه خداوند دلها را با روشنى حكمت ، زنده كند همان گونه كه زمين باير و خشك را با باران تند زنده كند » .
اى هشام ! در انجيل نوشته شده كه « خوشا به حال مهرورزان ، آنان كسانىاند كه در روز رستاخيز مهربانى بينند . خوشا به حال اصلاح دهندگان ميان مردم ، آنان در روز رستاخيز همان مقربانند . خوشا به حال پاك دلان ، آنان در روز رستاخيز همان پارسايانند . خوشا به حال فروتنان در دنيا ، آنان در روز رستاخيز بر جايگاه هايى شاهانه برآيند .
اى هشام ! اندك گويى بزرگ حكمتى است ؛ پس بر شما باد به [ رعايت ] سكوت ؛ زيرا شيوه اى نيكو و مايهء كم گناهى و سبكى گناهان است و در بردبارى را محكم كنيد كه درش صبر است و به راستى خداى عزيز و جليل كسى را كه بىسبب ، بسيار بخندد و بدون هدف ، بسيار پرسه زند را دشمن مىدارد و بر حاكم واجب است كه همچون چوپان باشد ؛ از مردمش بىخبر نباشد و بر آنها بزرگى ننمايد . در خلوت خويش از خداوند حيا كنيد همان گونه كه در آشكار خود از مردم حيا مىكنيد و بدانيد كه [ حتى ] يك كلمه از حكمت گمشدهء مؤمن است ؛ بر شما باد به علم آموزى پيش از آن كه [ از ميان ] برداشته شود و برداشته شدن علم همان از دست رفتن دانشمند از ميان شماست .
اى هشام ! آنچه را كه از دانش نمىدانى يادگير و آنچه را كه ياد گرفته اى به نادان ياد ده ، دانشمند را به سبب دانش او ، بزرگ دار و مجادله با او را رها كن و نادان را به سبب نادانىاش كوچك شمار ولى او را [ از خويش ] مران بلكه او را بخود نزديك كن و ياد ده .
اى هشام ! به راستى در سپاسدارى هر نعمت كه كوتاهى كنى همانند گناهى باشد كه به آن بازخواست شوى و امير مؤمنان صلوات الله عليه فرمود : همانا براى خداوند ، بندگانى است كه از بيم او شكسته دل شده‌اند [ بيمناك شده‌اند ] و آنان را از سخن بازداشته در حالى كه سخنورانى خردورزند ؛ با كردارهاى پاك در پيشگاه خداوند [ از يك ديگر ] پيشى گيرند ؛ [ كردار ] بسيار را در پيشگاه او زياد نشمارند ؛ به اندك كردارشان خرسند نباشند ؛ خويشتن را بد بدانند و حال آن كه آنان بىگمان هوشياران و نيكوكاران هستند .

717