135 - همانا ايمان يك مرتبه از اسلام بالاتر است و پارسايى مرتبه اى از ايمان بالاتر است و برخى مراتب ايمان از برخى ديگر بالاترند و گاهى مؤمن گناه صغيره اى بر زبان آورد كه خداوند بر آن گناه صغير ، وعدهء دوزخ نداده است و خداى مىفرمايد :
« اگر از گناهان بزرگى كه از آنها نهى شده‌ايد دورى گزينيد ، بدىهاى شما را از شما مىزداييم و شما را در جايگاهى ارجمند درمىآوريم » . [ نساء ( 4 ) ، آيهء 31 ] و مؤمنى ديگر باشد كه نيك فهمتر است و با گناهان سختتر برخورد مىكند و هر دوى اينان مؤمن هستند ، و يقين ، مرتبه اى بالاتر از پارسايى است و هيچ چيزى كميابتر از يقين ، ميان مردم قسمت نشده است . به راستى برخى از مردم يقينمندتر از برخى ديگرند و آنان مؤمناناند و برخى از مردم در گرفتارى و تنگدستى و بيمارى و ترس شكيباتر از برخى ديگرند و همهء اين امور از يقين است 136 - همانا بىنيازى و بزرگوارى در گردشند ، پس آن هنگام كه به منزلگاه توسل برسند سكنى گزينند 137 - نيكخويى از دينورزى است و روزى را افزون كند 138 - خلق دو گونه است : يكى از آن دو ، خلق ارادى و ديگرى خلق از روى طينت است . عرض شد : كدامين از اين دو برتر است ؟ امام صادق عليه السّلام فرمود : خلق ارادى ، زيرا آن كس كه از روى طينت كارى را انجام دهد بر كارى سرشته شد و توانى بر غير آن كان ندارد و آن كس كه اراده مند است با سختى بر فرمانبردارى [ از خدا ] شكيبايى كند و اين شخص برتر است 139 - به راستى شتاب دلبستگى نيكان به يك ديگر هنگام ديدار و اگر چه با زبان مهرورزى نكنند همچون شتاب درهم آميختن آبهاى آسمان با آب رودخانه هاست و به راستى دورى دلهاى بدكاران از يك ديگر هنگام ديدار و اگر چه با زبان اظهار مهرورزى كنند همچون دورى چهارپايان از مهر به يك ديگر است ، هر چند مدتى طولانى از يك آخور علف خورند 140 - سخاوتمند بخشنده كسى است كه دارايىاش را در حقّ خدا صرف كند .

679