121 - مؤمن در دنيا غريب باشد . از خوارىاش بىقرارى نكند و در سرافرازى اين سراى ، با اهل دنيا رقابت نكند 122 - به امام صادق عليه السّلام عرض شد كه راه آسودگى در كدام سو باشد ؟ امام عليه السّلام فرمود :
در مخالفتورزى با هوى و هوس . عرض شد : بنده چه هنگام آسودگى يا بد ؟ امام عليه السّلام فرمود : در نخستين روزى كه به بهشت رود 123 - خداوند در منافق و فاسق هرگز نيكرويى و نيكفهمى و نيك خويى را گرد هم نياورد 124 - مزهء آب ، زندگى است و مزهء نان ، قوّت است و سست حالى و نيرومندى بدن ، از چربى كليه‌ها است ، و جايگاه خرد در مغز است و جايگاه سنگدلى و دلسوزى در دل است 125 - حسد دو گونه است : حسد از روى گمراهى و حسد از سر ناآگاهى . پس همان طور كه فرشتگان اين گونه گفتند آنگاه كه خداوند فرمود : « من در زمين جانشينى خواهم گماشت [ فرشتگان ] گفتند : آيا در آن كسى را مىگمارى كه در آن فساد انگيزد و خونها بريزد ؟ و حال آن كه ما با ستايش تو ، [ تو را ] تنزيه مىكنيم و به تقديست مىپردازيم » . [ بقره ( 2 ) ، آيهء 30 ] يعنى جانشينى از ما برگزين و اين سخن را از سر حسدورزى از روى گمراهى و نپذيرفتن و انكار نگفتند و دومين حسد آن است كه بنده را به كفر و شرك مىافكند و اين گونه از حسد ، همان حسد ابليس در نپذيرفتن فرمان خدا و سرباز زدن از سجده بر آدم عليه السّلام است 126 - مردم در بارهء قدرت [ جبر و اختيار ] سه گونه‌اند : مردى كه گمان مىكند كار به او سپرده شده ؛ پس بىگمان او خداوند را ناتوان شمرده است و اين گونه مردى هلاك گردد و مردى كه گمان مىكند خداوند بندگان را بر گناهان مجبور ساخته و چيزهايى را كه توانش را ندارند به آنان تكليف نموده است . پس همانا او در بارهء فرمان دادن خداوند ستم نموده و اين گونه مردى هلاك گردد و مردى كه معتقد است كه خداوند بندگان را در حدّ طاقت و توانشان تكليف كرده و به آنچه در توانشان نيست تكليف ننموده است ، پس چون انسان كارى نيكو كند خداى را سپاس دارد

675