111 - چهار صفت در هر كه باشد مؤمن است و اگر چه سر تا پايش گناه باشد : راستى و شرم و نيك رفتارى و سپاسدارى 112 - مؤمن نباشى مگر اينكه بيمناك اميدوار گردى و بيمناك اميدوار نگردى مگر اينكه براى آنچه بيمناكى و اميدوارى عمل نمايى 113 - ايمان ، ظاهر سازى و آرزو پردازى نيست بلكه ايمان مايهء پاكى دل است كه كردار نيز آن را تصديق كند 114 - آنگاه كه مرد از سى سالگى گذشت ميان سال باشد و آنگاه كه از چهل سالگى گذشت پير باشد 115 - مردم در توحيد سه گونه‌اند : اثباتكننده و انكاركننده و اهل تشبيه . انكاركننده بر باطل است و اثباتكننده مؤمن و اهل تشبيه مشرك است 116 - ايمان اقرار و كردار و نيت است و اسلام اقرار و كردار 117 - حرمت بين خود و برادرت را از ميان مبر و اندكى از آن را باقى گذار ؛ چرا كه از ميان رفتن حرمت به پرده درى انجامد و باقى ماندن حرمت به تداوم دوستى انجامد 118 - هر كس برادرش را بيازارد از پيوند با او محروم ماند و هر كه او را غمگين كند حرمتش را ببرد 119 - به امام صادق عليه السّلام عرض شد : در عقيق [ نام مكانى و يا نام يكى از همسران امام عليه السّلام ] خلوت گزيده اى و تنهايى تو را پسند آمده است . پس امام صادق عليه السّلام فرمود :
اگر شيرينى تنهايى را بچشى از خويش هم مىگريزى . آنگاه امام عليه السّلام فرمود : كمترين چيزى كه در تنهايى نصيب بنده گردد آسودگى از مدارا با مردم است 120 - خداوند درى از دنيا را به روى بنده نگشايد جز آن كه دو برابر از درهاى زياده خواهى را بر او گشايد .

673