و جايگاهش دوزخ بود ولى بعد خداوند به لطف و رحمت خود اين تكليف را از آنان بگردانيد و قانون اين شد كه هر مرد مسلمان موظف است كه فقط در برابر دو كافر مقاومت كند نه بيشتر و اين يك تخفيف خداى عزّ و جلّ براى مؤمنان بود كه حكم يك مرد مسلمان در برابر ده مرد كافر را نسخ كرد . و نيز به من بگوييد آيا وقتى يكى از قاضيان در محكمهء اسلامى بر مردى از شما مىگويد بايد نفقهء واجب زنش را بپردازد و آن مرد عذر بياورد كه من زاهد هستم و از مال دنيا چيزى ندارم ، به آن مرد ستم كرده است ؟ اگر بگوييد : اين حكم ، ستم است ، بر اهل اسلام ستم كرده‌ايد و اگر بگوييد حكم قاضى مطابق حقّ و عدالت است ، در واقع خودتان را محكوم كرده‌ايد . مطلب ديگر ، [ چگونه ] آنجا كه شخصى رو به موت است بيش از يك سوم مالش را مىخواهد براى بينوايان انفاق نمايد ، شما وصيّت او را ردّ مىكنيد ؟ ! [ چون فقط يك سوم مالش را مىتواند وصيّت نمايد ] . به من بگوييد اگر همهء مردم مطابق دلخواه شما زاهد شوند و نيازى به اجناس ديگران نداشته باشند ، پس تكليف كفّارهء سوگندها و نذر و صدقه‌هاى زكات واجب - كه به شتر ، گوسفند ، گاو ، طلا ، نقره ، خرما ، كشمش ، و غيره تعلَّق مىگيرد - چه مىشود و به چه كسى داده مىشود ؟ اگر حقيقت چنان باشد كه شما ادّعا مىكنيد ديگر شايسته نيست كسى مالى را - هر چند سخت به آن نيازمند است - در كف نگاه دارد ؛ بايد هر چه به دستش مىرسد همه را انفاق نمايد .
پس بد راه و روشى انتخاب كرده‌ايد و مردم را به سوى آن مىكشانيد و اين نيز ناشى از جهالت شما نسبت به قرآن و سنّت پيامبر است ، سنّتى كه قرآن آن را تأييد مىكند و همچنين شما در اثر جهالت و عدم توجّه به شگفتيهاى قرآن و نكته‌هاى لطيف آن و تفسير قرآن از ناسخ و منسوخ و محكم و متشابه و امر و نهى ، به ردّ آنها مىپردازيد . شما براى من از سليمان بن داود عليه السّلام بگوييد هنگامى كه از خداوند ملكى خواست كه پس از او هيچ كس را سزاوار نباشد و خداوند - جلّ اسمه - نيز چنان ملكى به او ارزانى كرد . البته سليمان عليه السّلام حقّ مىگفت و مطابق حقّ هم عمل مىكرد . علاوه بر آن ، نه خداوند در قرآن و نه هيچ فرد مؤمنى اين را بر سليمان عيب نگرفت كه چرا چنين ملكى را در دنيا خواسته است .
و داود عليه السّلام نيز پيش از او ملك [ كم نظير ] و سلطنت پرقدرتى داشت .

637